සුබ වෙසක් මංගල්ලයක් වේවා

 හැමදෙනාටම සුබ වෙසක් මංගල්ලයක් වේවා !!

ප.ලි - අද ඉතින් ගෙදර කට්ටියත් එක්ක පොඩ්ඩක් එලියට ගිහින් දන්සලක් දෙකක් වැඳගෙනම එන්ඩ ඕන.

ගැටුමකදී

පිංවත්නි,

ඔබ යමෙකුගේ දොසක් ඔහුට පවසන්නේ නම්, ඒ අවස්ථාවෙහි ඔබ ඇතුළතින් කරුණු පහකින් යුක්තව සිටිය යුතු වන්නෙහිය. එනම්,

1. මම සුදුසු කාලයෙහි කතා කරමි. නුසුදුසු කාලයෙහි නොවේ.

2. මම සැබෑවක් කතා කරමි. නොසැබෑවක් නොවේ.

තිරෝකුඩ්ඩ ප්‍රේත වස්තුව

අපේ ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ තුන් බෑ ජටිලයන් දමනය කලායින් පස්සේ බිම්බිසාර මහ රජතුමාට වෙච්ච පොරොන්දුවක් ඉෂ්ඨ කරන්ඩ රජගහනුවර බිම්බිසාර රජමාලිගාවට වඩිනවා.

රජතුමා, බුදු හාමුදුරුවන්ට ඇප උපස්ථාන කලායින් පස්සේ දන් පැන් පූජා කරලා බුදුහාමුදුරුවන්ගේ ඕනෑකරන පහසුකම් හොයා බලන්ඩ කාලය ගත කරනවා. මේ නිසා රජතුමාට කිසිම කෙනෙකුට පින් දෙන්ඩ අමතක වෙනවා.

මේ අමතක වීම හන්දා රජ මාලිගයේ පිටත බිත්තියෙන් (පාලියෙන් තිරෝකුඩ්ඩ කියලා හඳුන්වනවා) එහා පැත්තේ පින් ගන්ඩ බලාපොරොත්තුවෙන් උන්නු ඥාති ප්‍රේතයෝ ටික උරණ වෙනවා.

මේ නිසාම රජතුමා නිදාගෙන ඉන්නැද්දි ඥාති ප්‍රේතයෝ ටික විවිධ අත්භූත සද්ද නිකුත් කරලා රජතුමාගේ නින්දට බාධා කරනවා. මේ ප්‍රේතයන්ගේ කෑ ගැහිලි නිසා රජතුමා බය වෙනවා. පහුවදාම බිම්බිසාර රජතුමා අපේ ගෞතම බුදුහාමුදුරුවෝ බැහැදැකලා මේ ගැන අහනවා.

උන්නාන්සේ මේ ප්‍රේතයන්ගේ කෑ ගැහිල්ලට හේතුවෙන අතීත කතාව බිම්බිසාර මහ රජතුමාට දේශනා කරනවා. ඒක තමා අද මම පෝය දවසේ බණ කතාවට මාතෘකා කරගත්තේ...

එහෙනම් නිස්සද්දව අහගෙන ඉම්මු.... !

මීට කල්ප අනූ දෙකකට මත්තෙන් කාසිපුර කියලා හදුන්වන නුවරක ජයසේන කියලා රජ කෙනෙක් රාජ්‍ය කරගෙන උන්නා. මේ රජතුමාට සිරිමා කියලා දේවියක් උන්නා. මේ දෙන්නට දාව ඵුස්ස කියලා දරුවෙක් උපන්නා.

මේ දරුවට පස්සේ සිරිමා දේවිය තවත් පිරිමි දරුවන් තුන් දෙනෙකුට මවක් උනා. මම කලින් කියපු ඵුස්ස කියන දරුවා තරුණ කාළයේදිම බුද්ධත්වය අත්පත් කරගත්තා. එදායින් පටන් උන්නාන්සේ ඵුස්ස බුදුන් කියලයි හැදින්නුවේ.

ඵුස්ස බුදුහාමුදුරුවෝ කියන්නේ අපේ ගෞතම බුදුහාමුදුරුවන් නියත විවරණ ලබපු බුදුවරුන්ගෙන් කෙනෙක් ! නියත විවරණ කියන්නේ මතු කාලයකදි නියත වශයෙන්ම බුදුබවට පත්වෙනවා කියලා දැන ගැනීමයි.

තමන්ගේම පුත්‍රයා බුදුබව ලබා ගත්තු නිසා තමන් විසින්ම උන්නාන්සේට සලකන්න ඕන කියලා ජයසේන මහ රජතුමා හිතපු නිසා වෙන කිසිම කෙනෙක්ට උන්නාන්සේට සලකන්න ඉඩ දුන්නේ නෑ..

මේ නිසා උන්නාන්සේගේ සහෝදරු තුන්දෙනා පිය රජතුමා කෙරෙහි උරණ වෙලයි උන්නේ. කොහොමහරි බුදුහාමුදුරුවන්ට සලකන්න අවස්ථාවක් ලබා ගන්නවාමයි කියලා හිතපු සහෝදරු තුන් දෙනා මේ රටේ එක ප්‍රදේශයක කැරැල්ලක් ඇති කරනවා.

රජතුමා, බුදුහාමුදුරුවන්ට සලකාගෙන ඉන්න නිසා කැරැල්ල මර්ධනයකරන්ඩ පුත් කුමාරවරු තුන් දෙනාට බාර දෙනවා. ඒ තුන් දෙනා කැරැල්ල මර්ධනය කරලා පිය රජතුමාට ඒ බව දන්වනවා.

කැරැල්ල මර්ධනය කරපු නිසා පිය රජතුමා කුමාරවරුන්ගෙන් අහනවා,

"කුමාරවරුනි කැමති වරයක් ඉල්ලන්න.." කියලා.

මේක අවස්ථාවක් කරගත්තු කුමාරවරු තුන්දෙනා ඵුස්ස බුදුන්ට පුද සත්කාර කරන්ඩ අවුරුදු හතක් ඉඩ ලබාදෙන්ඩ කියලා ඉල්ලනවා. නමුත් රජතුමා මේ ඉල්ලීමට කැමති වෙන්නේ නෑ. ඊට පස්සේ ඉල්ලනවා අවුරුදු තුනක කාලයක්.. !

ඒත් රජතුමා කැමති වෙන්නේ නෑ..

ඔහොම ගිහින් ගිහින් අන්තිමේදි තුන් මාසයක් උන්නාන්සේට සේවය කරන්ඩ ඉඩ ලබා දෙන්ඩ රජතුමා කැමති වෙනවා. මේ තුන්දෙනා තමන්ගේ ජනපද වාසීන් එක්ක එකතු වෙලා වෙහෙර විහාර කරවලා බුදුහාමුදුරුවන්ට උපස්ථාන කරගෙන ජනපද වාසීන්වත් බුදු දහම කෙරෙහි සිත් පහදවගෙන ජීවත් උනා.

බුදුන්ගේ කාලයේදි උනත් දහම කෙරෙහි යොමු වෙන්ඩ පින් නැති අයත් හිටියා. මේ අය බුදුහාමුදුරුවන්ට වෙන් කරලා තිබ්බ දන්වැට හොරෙන් කෑවා. දාන භාජන දන් සාලාව පුරාම පෙරලලා දැම්මා. ඒ වගේම දාන ශාලාත් ගිනි තියලා දැම්මා..

ඔහොම කාලයක් ගතවෙන කොට ඵුස්ස බුදුහාමුදුරුවෝ පිරිනිවන් වැඩියා. ඒ වගේම ජනපදවාසිනුත් මියෑදුනා. බුදු කෙනෙකුට ඇප උපස්ථාන කරපු පිනෙන් ඒ අය දිව්‍යලෝක වල සියළු සැප සම්පත් ඇතුව ඉපදුනා.

බුදු හාමුදුරුවන්ට වෙන් වෙලා තිබ්බ දන් හොරෙන් කාලා දාන ශාලා ගිනිබත් කරපු අය නිරයේ ඉපදුනා.

මේ අය දෙව්ලොවින් දෙව්ලොවටත්.. අනිත් අය එක් නිරයකින් තවත් නිරයකත් උත්පත්තිය ලැබුවා... ඔන්න ඔහොම කල්ප අනු දෙකක්ම ගතවෙලා මහා භද්‍ර කල්පය උදා උනා.

ඒ කාලේ වෙනකොට ඵුස්ස බුදුන්ට වෙන් කරලා තිබුනු දන්වැට හොරෙන් කාලා නිරයේ උන්නු අය ප්‍රේත ආත්ම වල ඉපදිලයි උන්නේ. මේ ප්‍රේතයෝ දැක්කා අපි වාගේම තවත් ප්‍රේත කොට්ඨාශයකට ආහාර පාන හිමිවෙලා තියෙනවා. තවත් කට්ටියකට ලස්සන ඇදුම් පැලදුම් ලැබිලා තියෙනවා.

තමන්ට විතරක් ආහාරපාන නැතුව නිරාහාරවත් ඇදුමක් පැලදුමක් නැතුව නිරුවස්ත්‍රවත් ජීවත් වෙලා ඉන්ඩ වෙලා තියෙන්නේ ඇයි කියලා මේ ප්‍රේතයෝ කල්පනා කරනවා.

තමන්ට ඇති වෙච්ච මේ ප්‍රශ්නය ඒ කාලයේ බුදුබව ලබාගෙන උන්නු කාෂ්‍යප බුදු හාමුදුරුවන්ගෙන් විමසනවා...

උන්නාන්සේ මේ ප්‍රේතයන්ට වදාළනවා මතු කාලයේදි ගෞතම නමින් බුදු කෙනෙක් පහල වෙනවා ය ඒ කාලෙදි රජකම් කරන්නේ බිම්බිසාර කියලා මහ රජතුමෙක් ය ඒ කාළයේදි බිම්බිසාර මහරතුමාගෙන් පින් ලැබිලා ආහාර පාන වස්ත්‍ර ලැබෙවි ය කියලා.

බුදු හාමුදුරුවන්ගේ මේ වදන් ඇහුන ප්‍රේතයන්ගේ සතුට ඉහවහා යනවා. ගෞතම බුදු සමයෙදි සැප සම්පත් ලබන බලාපොරොත්තුව පිට සියළුම දුක්ඛ දෝමනස්සයන් ඉවසාගෙන දුකින් ජීවත් වෙනවා.

බුද්ධාන්තර ගෙවිලා ගෞතම බුද්ධ රාජ්‍යය උදා උනා.

මේ  බුදු සමයෙදි එදා ඵුස්ස බුදුහාමුදුරුවන්ට උපස්ථාන කල සහෝදරවරු තුන් දෙනා ගයා කාෂ්‍යප, නදී කාෂ්‍යප, උරුවෙල කාෂ්‍යප කියන තුන් බෑ ජටිලයෝ වෙලා උපදිනවා.එදා උන්නු ජයසේන මහ රජතුමා ගෞතම බුදු සමයෙදි බිම්බිසාර රජතුමා වෙලා උපදිනවා.

ගෞතම බුදු සමය එලබුනායින් පස්සේ එදා ඥාති ප්‍රේතයෝ බිම්බිසාර මහ රජතුමාගේ මාලිගාවේ බිත්තියෙන් පිටතට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා පින් ලැබෙනකන්. එදා ඒ අරමුණ ඉටු උනේ නැති නිසයි බිම්බිසාර රජතුමාව ඥාති ප්‍රේතයෝ විවිධ ශබ්ද නගලා බය කලේ.

ඥාති ප්‍රේතයන්ගේ බය කිරීම් ගැන බිම්බිසාර රජතුමා ගෞතම බුදු හාමුදුරුවන්ගෙන් අහපු නිසයි උන්නාන්සේ මේ අතීත කතාව දේශනා කළේ.

ඊට පස්සේ බිම්බිසාර මහ රජතුමා  බුදු හාමුදුරුවන්ට පැන් පූජා කරලා ඒ පින ඥාති ප්‍රේතයන්ට අනුමෝදන් කරනවා. පින් ලැබුනායින් පස්සේ ඥාති ප්‍රේතයන්ට පැන් පොකුණු පහල වෙනවා. බුදු හාමුදුරුවන්ට ආහාරපාන, වස්ත්‍ර පූජා කරලා ඒ පිනත් ඥාති ප්‍රේතයන්ට අනුමෝදන් කරනවා. ඒ පිනෙන් ඥාති ප්‍රේතයන්ට ආහාර, වස්ත්‍ර පහල වෙනවා.

ඊට පස්සේ බිම්බිසාර මහ රජතුමාගේ ඥති ප්‍රේතයන්  සුවපත් කිරීම පිණිස තිරෝකුඩ්ඩ සූත්‍රය දෙශනා කර වදාළ බවයි ඛුද්දක නිකායේ ප්‍රේත වත්ථු පාලියේ සදහන් වෙන්නේ.

ඕකයි තිරෝකුඩ්ඩ සූත්‍ර දේශනාවේ අතීත කතාව සරලව...

සාදු !!! සාදු !!! සාදු !!!

නාගසේන වස්තුව

කාෂ්‍යප බුදු හාමුදුරුවන්ගේ කාළයේ ගඟක් ළඟ තිබ්බ විහාරෙක හාමුදුරු කෙනෙක් වැඩ උන්නා. ඒ හාමුදුරුවෝ දවසක් වෙහෙර මළුව අතුගාලා කුණු ටික ගොඩ ගහලා තිබ්බා. ඊට පස්සේ උන්වහන්සේ තමන්ගේ ගෝල හාමුදුරු නමට කිව්වා "මම වෙහෙර මළුව අතුගාලා තියෙන්නේ. ඒ කුණු ටික අරන් දාන්ඩ" කියලා.

එහෙම කියලා ලොකු හාමුදුරුවෝ විහාරගෙට වඩිනවා. උන්නාන්සේ ටික වෙලාවකින් එනකොටත් කුණු ගොඩවල් එහෙම්ම තියෙනවා දැක්කා. උන්නාන්සේ කියලා ගිය දේ කරලා තිබුනේ නැති නිසා උන්නාන්සේට තරහවක් ඇවිදින් මේ පොඩි නමට පාරක් ගහනවා.

පහර කාපු පොඩි හාමුදුරුවෝ  ආයෙම ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙන් ගුටි කන්න වෙයි කියන බයට කුණු ටික අරන් දානවා. කුණු ටික අරන් දැම්මට පස්සේ පොඩි හාමුදුරුවෝ පිරිසිඳු වෙන්න ගඟට යනවා. ගඟේ ගලා යන වතුර දැකපු පොඩි හාමුදුරුවෝ ප්‍රාර්තනවක් කරනවා "කාටවත් විසද ගන්න බැරි තරමේ වාදයන් ගේන්න පුළුවන් විදිහේ නුවණක් ලැබෙන්ඩ " කියලා.

පොඩි හාමුදුරුවෝ කරපු ප්‍රාර්ථනාව ගං ඉවුරේ ඉදපු  ලොකු හාමුදුරුවන්ට ඇහුනා. උන්නාන්සේ කල්පනා කරනවා මම අතුගාපු කසල ටික අස් කරලා පොඩි හාමුදුරුවෝ එහෙම ප්‍රාර්ථනාවක් කරනවා නම් මළුව අතුගාපු මම ඊට වඩා ලොකු ප්‍රාර්ථනාවක් කරන්ඩ ඕන කියලා.

ඊට පස්සේ ලොකු හාමුදුරුවෝ ප්‍රාර්ථනා කරනවා "පොඩි හාමුදුරුවෝ ගේන ඕනෑම වාදයක් මට විසඳන්ඩ පුලුවන් විදිහේ නුවණක් ලැබෙන්ඩ " කියලා.

ඔහොම කාලයක් ගත වෙනවා... ගත වෙලා ගෞතම බුදුන්ගේ කාලේ උදා වෙනවා. ගෞතම බුදුන්ගේ කාලය උදා වෙලා උන්වහන්සේ පිරිණිවන් පාලා අවුරුදු 500ක් ගත වෙනවා. මේ අවුරුදු පන්සියය ගිය තැන දඹදිව සාගල කියන නගරයේ මිලින්ද කියලා රජ කෙනෙක් වෙලා පොඩි හාමුදුරුවෝ උපදිනවා.

මේ මිලින්ද රජතුමා නුවණින් බලයෙන් රූපයෙන් අග තැන්පත් රජ කෙනෙක් විදිහටයි මුලු සාගල නුවරම ජනප්‍රිය වෙන්නේ... එදා වෙහෙර මළුවේ කුණු අරන් දාලා කරපු ප්‍රාර්ථනාව නිසයි මිලින්ද රජතුමාට හොඳ නුවණක් ලැබෙන්නේ...

මේ රජතුමා ධර්මයේ එන සියුම් තැන් එකතු කරලා ප්‍රශ්නයක් ඉදිරිපත් කරනවා. ඒ ප්‍රශ්නය විසඳගන්න ගොඩක් අය උත්සහ කරනවා.. නමුත් හැකි වෙන්නේ නෑ... කොටින්ම ඒ කාලේ උන්නු රහතන්නාන්සේලාට පවා මේ ප්‍රශ්නය විසදගන්න උත්සහ කලාට හැකි වෙන්නේ නෑ.
 
 උන්නාන්සෙලාත් එකතු වෙලා කතා වෙනවා මේ ප්‍රශ්නයට පිලිතුරක් හොයන්ඩ..රහතන්නාන්සේලා ඔක්කෝම වගේ  මේ ගැන සාකච්ඡා කරනකොට එක රහතන්නාන්සේ කෙනෙක් මේ ගැන සාකඡ්චා කරන්න ආවේ නෑ. ඒ උන්නාන්සේ නිරෝධ සමාපත්තියට වැදිලා උන්නු නිසා.නිරෝධ සමාපත්තිය කියන්නේ චිත්ත චෛතිසිකය ඇති වීම නතර කිරීම.

රහතන්නාන්සේලාට මේ ප්‍රශ්නය විසඳගන්ඩ උදව්වට ශක්‍ර දෙවියොත් මනුස්ස ලෝකයට වඩිනවා. ශක්‍ර දෙවියෝ පැහිදිලි කරනවා මේ ප්‍රශ්නය විසඳ ගන්න එකම එක්කෙනයි ඉන්නේ ඒ කෙනා මේ මනුස්ස ලෝකයේ නෑ ය ඒ කෙනා ඉන්නේ තව්තිසාවේ ය කියලා.
 
ඊට පස්සේ රහතන්නාන්සේලා තව්තිසාවට වැඩම කරලා උන්නාන්සේට ප්‍රශ්නය පැහැදිලි කරලා ආරාධනා කරනවා මනුෂ්‍ය ලෝකයේ උපදින්ඩ කියලා. උන්නාන්සේ තව්තිසාවෙන් චුත වෙලා මනුස්ස ලෝකයේ බ්‍රාහ්මණ කුළයේ උපදිනවා.

බ්‍රාහ්මණ කුළයේ කෙනෙක්ව ලේසියෙන් සම්බුද්ධ ශාසනයේ මහණ කරවන්නේ නැති නිසා අර නිරෝධ සමාපත්තියට වැදිලා උන්නු රහතන්නාන්සේට දඩුවමක් හැටියට දුන්නා මේ දරුවව කොහොමහරි මහණ කරවන්න කියලා.....

කාළයක් ගත වෙනවා. මේ බ්‍රාහ්මණ දරුවා මහණ වීමට සුදුසු වයසට එලබෙනවා....

මේ රහතන්නාන්සේ  අර දරුවව මහණ කරගන්න අරමුණෙන් බ්‍රහ්මණයන්ගේ ගෙදරට පිණ්ඩපාතේ වැඩියා. පලවෙනි දවසේ මුකුත්ම ලැබුනේ නෑ..දෙවෙනි දවසෙත් මුකූත්ම ලැබුනේ නෑ..ඔය විදිහට අවුරුදු හතක් යනකන් කිසිම දෙයක් ලැබුණේ නෑ...

නමුත් එකම දවසක් මේ ගෙදර බැමිණිය "දෙන්න දෙයක් නෑ.." කියලා කියනවා.

උන්නාන්සේ එදත් සතුටින් ආපහු විහාරයට එන්න හැරුනා... ටික දුරක් වඩිනකොට මේ ගෙදර බමුණව හමු වෙනවා. හමු උනාට පස්සේ මේ බමුණා උන්නාන්සේගෙන් අහනවා "අපේ ගෙදරින් මොනවා හරි ලැබුණ ද ?" කියලා.

උන්නාන්සේ "ඔවු" කියලා කියනවා.

මේ බමුණා වහාම ගෙදර ගිහින් බැමිණියගෙන් අහනවා මොනාද අර ශ්‍රමණයාට දුන්නේ කියලා. බැමිණිය කියනවා මුකුත් නෑයි කියලා. මේ ශ්‍රමණයා බොරු කියන්නේ කියලා හිතපු බමුණා ඊලඟ දවසෙදි උන්නාන්සේ එනකන් බලාගෙන ඉන්නවා.

උන්නාන්සේ වැඩියම ".. අපේ ගෙදරින් ඔබට මුකුත් දීලා නෑ.. ඒත් ඔබ කියනවා ලැබුනයි කියලා. ඔබ බොරු කියන්නේ ඇයි ?" කියලා අහනවා.

"මෙතුවක් කලක් මට ඔබේ නිවසින් මුකුත් ලැබුනේ නෑ නමුත් ඔබේ ගෙදරින් ඊයේ දවසේ මට වචනයක් ලැබුනා." කියලා උන්නාන්සේ කියනවා. මේ බමුණා උන්නාන්සේ ගැන ටිකක් පැහැදෙනවා.

ඒ නිසාම උන්නාන්සේ ආයේ පිණ්ඩපාතේ වැඩියොත් බත් හැන්දක් දෙන්ඩෙයි කියලා බැමිණියට කියනවා.. ඔහොම කාලයක් ගත වෙනකොට උන්නාන්සේට ගෙට ඇතුල් වෙලා බණ දේශනා කරන්ඩත් අවසර ලැබෙනවා.

ඊට ටික කාලෙකට පස්සේ මේ දරුවගේ හිත ධර්මය කෙරෙහි පහදවලා මහණ කරවනවා....

මේ දරුවා නාගසේන හාමුදුරුවෝ නමින් මහණ වෙනවා.මේ හාමුදුරුවෝ මිලින්ද රජතුමා අහපු ප්‍රශ්නයට තර්කානුකූලව උත්තර දෙනවා. පසු කාලීනව මිලින්ද ප්‍රශ්නය නමින් අපි හඳුනා ගන්නේ එදා මිලින්ද රජතුමා අහපු මේ ප්‍රශ්නයයි..

 ---------------------------------------------------------------------
ප.ලි. - මේ කතාව මතක් කලේ අපේ අම්මා. එයාලට ඒ දවස්වල සිංහල සාහිත්‍යට නාගසේන වස්තුව තිබුනාලු. මේ කතාව සද්ධර්මරත්නාවලියේ එන කතාවක්.. මම බොහොම කෙටියෙන් ඉදිරිපත් කලේ.

අපි සිරිපා වන්දනාවේ ගිය නිසා ඊයේ පෝය දවසේ පල කරන්න තිබ්බ ලිපිය අද තමයි පල කරන්න උනේ..

බිම්බරක් සෙනග

කතාව පටං ගන්නේ අපේ මකරා සර් මූනු පොතේ සාමාන්‍ය දැනීම කණ්ඩායමක දාපු ප්‍රශ්නයකින්. සර්ගේ වචන වලින්ම කියනවා නං,

අපි අහල තියෙනවා දසබිම්බරක් මාර සේනාව ගැන. මෙතන බිම්බරක් කියන්නේ යම් කිසි බර ප්‍රමාණයක් . "බිම්බරක්" යනු කොපමණ බර ප්‍රමාණයක්ද ?

ඇත්තටම බිම්බරක් කියලා කියන්නේ කොච්චර ප්‍රමාණයකට ද ?

බිම් + බරක්... ඒ කියන්නේ බිම බර වෙන ප්‍රමාණයක් !
 මේ ප්‍රශ්නයට මම දීපු උත්තරය උනේ ලෝකයේම ඉන්න මිනිස්සු පොළොවේ එක පැත්තකට ගියහම පොලොව අනිත් පැත්තෙන් ඉස්සෙනවා.  ඒක තමා බිම්බරක් කියන්නේ කියලා

නමුත් ඒක නෙමේලූ හරි උත්තරේ !

මකරා සර් කියන විදිහට,

බිම්බරක් කියන්නේ ලෝක ජනගහනයෙන් 1/4 ක ප්‍රමාණයේ බරට. ඔය වචනෙ හැදිච්ච කාලෙ විශ්වාසයක් තිබිල තියෙනවා ලෝක ජනගහනයෙන් 1/4 ක් ලෝක බෝලෙ එක අර්ධයකට ගියොත් (එ කියන්නෙ එක පැත්තක 1/4 යි අනිත් පැත්තෙ 3/4 වෙලා බැලන්ස් එක නැති වෙනවා) ඔහොම වෙනවා කියලා. නිවැරදි පිළිතුර : බිම්බර = ලෝක ජනගහනයෙන් 1/4

ඔය බිම්බරක් කතාවෙන් පස්සේ මට මතක් උනේ ලස්සන සිංදු දෙකක්.. එකක් ගුණදාස කපුගේ මහත්තයාගේ බිම්බරක් සෙනග ගීය !

බිම්බරක් සෙනග ගැවසුණු
චන්ද්‍ර සූර්යයා ඉපදුණු
ස්වර්ණ භූමියේ මනරම්
මාළිගාව කෝ..

අනෙත් සිංදුව සෝමතිලක ජයමහා මහත්මයාගේ දස බිම්බර මාර සෙනග ගීය... !

දස බිම්බර මාර සෙනග - තණ්හා රති රගා සමග
පළවා හල වීතරාගි බුදුන් වඩිනවා
හද වෙත බුදුන් වඩිනවා 

මේ සිංදු දෙකටම මම ගොඩක් ආසයි ලස්සන සිංදු දෙකක් !

සකරා මර් පුදුම දේවල් තමා ඉදලා ඉදලා අහන්නේ ! :)

----------------------------------------------------------------------
ප.ලි. - මකරා සර්ගේ මේ ප්‍රශ්නය හොඳයි. වටියි. කියලා හිතුන නිසා මූනුපොතෙන් බ්ලොග් එකට ගෙනවා.

ඉති කුමාරි කතා වස්තුව - අවසානය

කලින් ලිපියේ දී දීපංකර බුදු හාමුදුරුවෝ වදාලපු විදිහට, ඉති කුමාරිය අබ නැලියක් අරගෙන දෙමව්පියගේ ආශිර්වාදයයි ඒ දෙන්නගේ දුක් සුසුම් මැද්දේ ගෙදරින් පිට වෙලා එනවා කියලා මං කිව්වානෙ. ඒ ලිපිය කියවන්න බැරි උනා නං මෙතනට දුවලා ගිහිං කියවලා එන්ඩ !

මුළු කතාවම අහගන්ඩ බැරි උනා නං මෙන්න පාර !

පළවෙනි කොටස | දෙවෙනි කොටස

අද කතාව එතැන් සිට.......

 ගෙදරින් පිට වෙච්ච කුමාරිය දිවා රෑ වෙහෙස මහන්සිය අමතක කරලා ගවුවට එක ගානේ අබ ඇටය ඇටය හල හල ඇවිදිනවා. කොච්චර ඇවිද්දත් අබ නැලිය එහෙම් පිටින්ම ඉතුරුයි. ඒත් මේ කුමාරිය නෙමේ සැලුනේ... ! තව තවත් ධෛර්යවන්ත වෙලා ඇවිදිගෙන ඉදිරියටම යනවා.

 මේ විදිහට දින ගණන් ගෙවෙනෙවා. සති ගණන් ගෙවෙනවා... මාස ගණනුත් ගෙවෙනවා.

 ඔහොම ගිහින් ගිහින් අන්තිමේදි එක අබ ඇටයක් ඇරෙන්ඩ අබ නැලියේ සේරම අබ ඉවර උනා !

කුමාරිය ඉතුරු ගවුවක දුරත් ගිහින් ඒ අබ ඇටය විසි කලා. ඒත්තෙක්ක්ම මේ කුමාරියට සෑහෙන මහන්සියි. ඒ වගේම තෙහෙට්ටුයි. කුමාරිය ළඟම තියෙන පැල්පතට ඇතුල් වෙනවා. ඒ පැල්පත අයිති වෙලා තිබ්බේ ගම්බිර සිටුවරයගේ හරක් බලාගන්න ගොපල්ලට !

ඉති කුමාරිය පැල ඇතුලට ගිහින් බලනකොට කවුරුත් මේ පැල්පතේ උන්නේ නෑ. ඒ වෙනකොට මේ ගොපල්ලා ගම්බිර සිටුවරයගේ හරක් බලාගන්න ගිහින්. කුස්සියට ඇතුළු වෙනකොටම ඉති කුමාරිය දකිනවා මුට්ටියක වී ටිකක් තියෙනවා. මේ කුමාරිය වී කොටලා හාල් අරගෙන බතක් ලිප තියනවා. ඊට පස්සේ මාළුවකුත් ලිප තියලා පස්සේ ලොකු හැලියකට වතුර එහෙකුත් ලිප තියනවා.

මේ සේරමත් කරලා ගෙවල් දොරවලුත් අස් පස් කරලා කුමාරිය එළියට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා තමන්ගේ ස්වාමිපුරුෂයා එනකන්. දන්නවනේ මේ වෙනකන් ඉති කුමාරිය මේ ගොපල්ලව දැකලා නෑයි කියලා.

ඕං ටික වෙලාවකින් වැස්සට තෙමීගෙන ගොපල්ලා ගෙට ගොඩ උනා. එතකොටම දකින්නේ ලස්සන කුමාරිකාවක් ! ගොපල්ලට ඇස් අදහා ගන්ඩත් බැරුව යනවා !

ගෙට ගොඩ වෙච්ච ගොපල්ලව එක්කගෙන ගිහින් රත් වෙන්ඩ දාපු වතුරෙන් නාවනවා.නාවලා ඉවරවෙලා තමන් උයාපු බත කන්ඩ දීලා,

"ඔබ තමයි මගේ ආදරණීය ස්වාමිපුරුෂයා.. මම ඔබව ආදරෙන් බලා ගනිමි. ! දෙවියෙකුට වාගේ සලකමි !" කියලා කියනවා.

ආදරණීය බිරින්දෑ කෙනෙකු ලැබුනු මේ ගොපල්ලා පහුවදාම ගම්බිර සිටුවරයගේ සිටු මැදුරට යනවා. සිටුවරයා ඉදිරියට ගිහින් කියනවා මට අද ඉදන් සිටු මැදුරෙන් කෑම එපා ය. මට බිරින්දෑ කෙනෙකු ලැබුනා ය. ඒ නිසා මට මගේ වැටුප දෙන්ඩෙයි කියලා. මේ කතාව අහපු සිටුවරයට හොඳටෝම කෙන්ති යනවා.

කේන්ති ගියපු සිටුවරයා, මේ ගොපල්ලව සේවයෙන් නෙරපලා සිටු මැදුරෙනුත් එලියට දානවා. රස්සාව නැති වෙච්ච දුකෙන් ගෙදර එන මේ ගොපල්ලා ඉති කුමාරිය දකිනවා. ගොපල්ලා තමන්ට වෙච්ච හැමදේම ඉති කුමාරියත්තෙක්ක කියනවා.

ඊට පස්සේ ඉති කුමාරිය මේ ගොපල්ලගේ හිත සනසලා පුරන් වෙච්ච කුඹුරු ලියැද්දක් හොයාගන්න කියලා ගොපල්ලට කියනවා. ගමේ මිනිස්සුන්ගේ සේරම හරක් ඒ ලියැද්දේ බඳින්ඩ කියලා ගමේ මිනිස්සුන්ට කියන්ඩ කියලා ඉල්ලීමකුත් කරනවා. අර පුරන් වෙච්ච කුඹුරේ හරක් බැන්දට පස්සේ හරකුන්ට පෑගිලා ඒ ලියැදි කෑල්ල කුඹුරක් වාගේම මඩ වෙනවා.

පස්සේ මේ ගොපල්ලා කුඹුර හානවා.හාලා ඉවර වෙලා ඉහින්ඩ බිත්තර වී තිබුනේ නෑ. කුමාරියගේ ඉල්ලීම හන්දම බොල් වී ගෙනල්ලා කුඹුරේ ඉහිනවා.ඒ බොල් වී අතරේ තියෙන හොඳ වී ඇට ටික පැලවෙලා සරු සාර කරල් ඇති වෙනවා. ගොයම් පාගන කාලේ ආවහම කමතේ ගොයම් කොළයක් ගහන්ඩ කියලා ඉති කුමාරිය මේ ගොපල්ලට කියනවා.

ගොපල්ලා ගොයම් කොළය ගැහුවට පස්සේ  ඉති කුමාරිය තමන්ගේ දෙපා තියලා ගොයම් ටික පාගනවා. ඉති කුමාරියගේ තිබ්බ පින් මහිමය නිසාම ඒ ගොයම් කොළය පාගන සැරයක් සැරයක් ගානේ කමතෙන් මුතු මතු වෙන්න ගන්නවා. කුමාරියගේ පින හන්දා මුතු වෙච්ච මුතු දීලා සිටුවරුන්ගේ කුඹුරු වල වී ගන්නවා.

කොච්චරවත් වී වලට මුතු හුවමාරු කර ගත්තත් ඉති කුමාරියගේ මුතු ගොඩ ඉවර වෙන්නේ නෑ..අන්තිමේදි සිටුවරුන්ගේ සේරම වී ටික ඉවර වෙනවා.

වී මිලදී ගත්තු සිටු කුමාරිය ඊට පස්සේ ලස්සන මාලිගාවකුත් තනා ගන්නවා. ඊට පස්සේ ටික කාළයකින් ඒ රටේ රජතුමා මියෑදෙනවා. රජතුමා මියෑදුනායින් පස්සේ ඒ රටේ රජකම මේ ගොපල්ලට හිමි වෙනවා. !!

ඔන්න ඊට පස්සේ තමා ගොපල්ලගේ පව පල දෙන්ඩ ගන්නේ.

ගොපල්ලා තව බිරින්දෑ කෙනෙක්ව තමන්ගේ අඹුකමට ගන්නවා.ඉන්පස්සේ ඉති කුමාරියට බැන වදිනවා. දොස් නගනවා.... !

තමන්ගේ ආදරණීය ස්වාමිපුරුෂයා වෙලා හිටපු ගොපල්ලා බනිනකොට මේ ඉති කුමාරියට දුක හිතෙනවා. ඒවගේම බනින වාරයක් වාරයක් පාසා කුමාරියගේ හිත නොසෑහෙන්ඩ රිදෙනවා.
 ඒ විතරක් නෙමේ කුමාරියගේ පින් මහිමය නිසා මතු වෙච්ච ධන නිධාන වස්තු මාන්‍යාදිය සේරම ටික නැතිවේගෙන නැතිවේගෙන යනවා. 

සේරම වස්තු මාන්‍යාදිය නැති උනාට පස්සේ ගොපල්ලට තේරුනා වැඩේ වැරදුනාය කියලා. ගොපල්ලා තමන්ගේ ආදරණීය බිරිඳ, ඒ කියන්නේ ඉති කුමාරිය ගාවට ඇවිදින්,

"මම දුක් විඳපු කාළෙදි ඔබ ඔබේ යුතුකම් මං වෙනුවෙන් නොපිරිහෙලා ඉටු කළා. නමුත් මම ඔබට නොසෑහෙන්ඩ දුක් දුන්නා. ඔබ මට මේ යුතුකම් ඉටු කරපු පිනෙන් මතු භවයෙදි පිරිමියෙක් වෙලා උපදින්ඩ ඕනේ. !!! " කියලා ප්‍රාර්ථනාවක් පතනවා. 

මේ ප්‍රාර්තනාව ඇහුනට පස්සේ ඉති කුමරියගේ හිත පස්වනක් ප්‍රීතියෙන් ඉපිලී යනවා. මේ සතුටත් එක්කම ගොපල්ලාට නැති වෙච්ච සැප සම්පත් වස්තුමාන්‍යාදිය ආයෙමත් පහල වෙනවා. පස්සේ කාලෙක ඉති කුමාරිය මියෑදෙනවා.

මියෑදුනායින් පස්සේ පිරිමි ආත්මයක් ලබලා උපදිනවා.

ඔහොම කල්ප කාලාන්තරයක් ගියාට පස්සේ අපේ ගෞතම බුදු හාමුදුරුවෝ වෙලා බුදු බව අත් කරගන්නවා !!!!

ඔන්න ඕක තමා ඉති කුමාරි කතා වස්තුව. !

-ඉවරයි-

--------------------------------------------------------------------
ප.ලි. - මේ කතාව ලියන්ඩ ගිහිං මම අහගත්තු තරමක්.. අම්මෝ මම ආයේ නං කතාව කෑලි වලට කඩන්නේ නෑ නෑ නෑමයි !

ඉති කුමාරි කතා වස්තුව - 2 කොටස

පහුගිය ලිපියෙදි මතක ඇතිනේ ඉති කුමාරිය සාමණේර නමකගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා. අන්න ඒ ප්‍රශ්නයට පිලිතුරක් දෙන බලාපොරොත්තුවෙන් මේ සාමණේර නම විහාරයට වඩිනවා. පහුගිය කොටස බලන්ඩ බැරි කෙනෙක් ඉන්නවා නං මෙතෙන්ට දුවලා ගිහිං බලලා එන්ඩලා..

අද කතාව එතැන ඉදං.......

මේ සාමණේර නම විහාරයට වැඩියට පස්සේ දීපංකර බුදුහාමුදුරුවන්ගෙන් මේ ගැන විමසලා පිලිතුරක් ලබා ගන්නවා.

ඉති කුමාරියගේ ප්‍රශ්නයට පිලිතුරු ලබා ගත්තට පස්සේ උන්නාන්සේ ආයෙම සිටු මැදුරට වඩිනවා. ඉන් පස්සේ ඉති කුමාරියට පිලිතුර ලබා දෙනවා.

මෙන්න මේකයි පිලිතුර,

 මේ වාගේම දන් පුදන්න. පින් දහම් කරන්න. එතකොට සූ විසි කල්පයක් ගිය තැන බුදු බව ලබාගන්න පුලුවන් කියලා තමයි උන්නාන්සේගේ පිලිතුර වෙන්නේ. මොකද ඉතිං බුදු බව ලබනවයි කියන එක ලේසි පාසු දෙයක් යෑ.. කල්ප කාලාන්තරයක් පෙරුම් පුරන්ඩ එපා ය.

මේ පිලිතුර ගැන ඉති කුමාරිය පැහැදෙනවා ඒ වගේම කුමාරිගේ හිතට ලොකු සතුටක් දැනෙනවා. ඒ විතරක් නෙමේ මේ කුමාරිය පහුවදාම දානයත් අරගෙන දීපංකර බුදුහාමුදුරුවෝ වැඩ හිඳින විහාරයට යනවා. ගිහින් දන් පුදලා, වැඳ නමස්කාර කරලා උන්නාන්සෙගෙන් තව දුරටත් ප්‍රශ්න අහනවා.

"අබතෙල් පූජා කරලා තියෙනවට අමතරව මම ගොඩක් පින් දහම් කරලා තියෙනවා. ඒ නිසා මට මේ භවයේදී බුදු බව හිමි වේවිද ?" කියලත් අහනවා.

නමුත් බුදු හාමුදුරුවන්ගේ උත්තරය වෙන්නේ ඔබතුමිය කරපු පින් මදි බුදු බව ලබන්න. ඒ නිසා මේ වාගේම දිගටම පින් දහම්වල නියැලෙන්න. එතකොට මතු ආත්මෙකදි බුදුබව ලැබේවි කියලා. බුදු බව ලබන්න බැරිවෙන නිසා ඉති කුමරියගේ හිතේ ශෝකයක් හට ගන්නවා. බුදු වෙන්න බැරි නම් ජීවත් වෙලා වැඩක් නෑයි කියලා හිතලා මේ කුමරිය බුදු හාමුදුරුවෝ ඉදිරිපිටදිම අබ තෙල් හලාගෙන ඇඟට ගිනි තියාගන්නවා.

නමුත් උන්නාන්සේ ඇයට මැරෙන්න දෙන්නේ නෑ. උන්නාන්සේගේ මෙත් බලයෙන් මේ ගින්න නිවා දමනවා.

ඊට පස්සේ  ඉති කුමාරිය,

"වන ගත වෙලා තවුස් දම් රැකලා බණ භාවනා කරන්න මට පිරිමි ආත්ම භවයක් ලබා දෙන්න. ඊට පස්සේ මට පුලුවනි බුදු බව ලබන්න" කියලා උන්නාන්සේගෙන්ඉල්ලීමක් කරනවා.

ඊට පස්සේ උන්නාන්සේ ඉති කුමාරියට "ඔබට පිරිමි ආත්මයක් ලබා දෙන්න මට පුලුවන් කමක් නෑ. ඔබගේ ස්වාමිපුරුෂයාගේ කටින්ම ඔබට පිරිමි ආත්මයක් ලැබෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනාවක් කලොත් ඊලඟ ආත්මභවය පිරිමි ආත්මයක් ලැබේවි." කියලා කියනවා.

නමුත් දන්නවනේ ඉති කුමාරි මේ වෙනකොටත් අස්වාමිකයි කියලා. ඒ කියන්නේ ස්වාමිපුරුෂයෙක් නෑ කියලා.

ඉතිං මේ ඉති කුමාරිය,

 "බුදු හාමුදුරුවනේ මට තාම ස්වාමි පුරුෂයෙක් නෑ.. මගේ ස්වාමි පුරුෂයා ඉන්නේ කොහේද කියලා පවසන්න." කියලා ඉති කුමාරිය බුදුහාමුදුරුවන්ගෙන් ඉල්ලීමක් කරනවා.

උන්නාන්සේ ඉති කුමාරිය දිහාවට හැරිලා,

"කුමරිය, අබ නැලියක් අරගෙන ගවුවට එක අබ ඇටය ගානේ දම දමා යන්න. ඔබ අන්තිම අබ ඇටය දමන තැන තියෙන නිවසට යන්න. ඒ නිවසේදි ඔබට ඔබේ ස්වාමි පුරුෂයා හමුවේවි " කියලා ප්‍රකාශ කරනවා.

බුදු හාමුදුරුවෝ වදාලපු විදිහට ඉති කුමාරිය අබ නැලියක් දෝතින් අරගෙන දෙමව්පිය දුක් සුසුම් මැද්දේ ගෙදරින් පිට වෙලා යනවා. මේත් එක්කම බමුණෝ එදා කුමරියගේ නම් තැබීමේ උත්සවේදි කියපු අනාවැකිය සපථ වෙනවා.


ඊට පස්සේ මොකද වෙන්නේ කියලා දැන ගන්න නම් අන්තිම කොටස වෙනකන් ඉන්න වෙනවා.

-මතු සබැඳි-

------------------------------------------------------------------
ප.ලි. - අදත් ලිපිය දිග වැඩි නිසා කෑල්ලක් කඩන්න උනා. :(

ප.ප.ලි. - තව කොටසකින් කතාව ඉවරයි. ඒ නිසා උරණ වෙන්නේ එපා.

ප.ප.ප.ලි - මෙන්න කතාවේ තුන්වෙනි කොටසට (අන්තිම කොටසට) යන පාර

ඉති කුමාරි කතා වස්තුව

හුඟ දවසකින් බණ කතාවක් ලියැවුනේ නැති නිසා අද බණ කතාවක් ලියන්ඩ කියලයි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. ලියනවා නං ලියන්ඩ බණ කතා අටෝරාසියක් තියෙනවා. පුලු පුලුවන් විදිහට මාසෙකට එක ගානේවත් ලියන්ඩ ඕනෑ..

මේක මේ කාළයකට උඩදි අහපු බණ කතාවක්. ඒ බණ කතාවේ නම තමා ටයිටලේට දාලා තියෙන්නේ.

හරි එහෙනං අහගම්මු !

මුලිංම කියන්ඩ ඕන මේක අපේ ගෞතම බුද්ධ රාජ්‍යය කාලේ සිද්ධ වෙච්ච කතාවක් නෙමේ. මේ කතාව සිද්ධ උනේ දීපංකර බුදුන්ගේ කාළයේදි.

මීට බොහෝ කාළයකට උඩදී දීපංකර බුදුහාමුදුරුවෝ මී අඹ ගහක් යට භාවනායෝගිව වැඩ උන්නා. උන්නාන්සේ භාවනායෝගිව හිටියට උන්නාන්සේට දානවේල් ගණනාවක් ලැබුනේ නෑ. නිරාහාරව තමා භාවනා කලේ.. ඔන්න එක දවසක් උන්නාන්සේ භාවනා කරපු මී අඹ ගහේ අඹයක් කන්න ලේනියක් ආවා.

මේ ලේනිය මී අඹයක් දැකලා ඒ අඹය හිමි හිමිහිට කන්න පටන් ගත්තා. ලේනිය මී අඹය බරු ගහනකොට ඒ මී අඹයෙන් පැණි වෑස්සෙන්ඩ පටන් ගත්තා.මේ වෑස්සෙන පැණි වලින් අපේ දීපංකර බුදු හාමුදුරුවෝ සිය කුස ගින්න නිවාගත්තා. ඒ විතරක් නෙමේ උන්නාන්නේ ප්‍රාර්ථනාවකුත් කළා 'මගේ කුසගින්න නිවපු මේ ලේනියගේ ඊලඟ භවය, මනුස්ස ආත්ම භවයක් වේවා' යි කියලා.

 කාළයක් ගතවෙනකොට මේ ලේනිය මියෑදෙනවා.

දීපංකර බුදු හාමුදුරුවන්ගේ ප්‍රාර්ථනාව නිසා මේ ලේනිය සිටු පවුලක සිටු දියණියක්ව උපදිනවා. සිටු දෙමව්පියන් අළුත උපන් මේ සිටු දියණියට නම තබන්න බමුණන්ව සිටු මැදුරට ගෙන්වනවා. බමුණන් මේ සිටු දියණිය දිහා බලලා සිටු දියනියට "ඉති" කියලා නමක් යෝජනා කරනවා.

ඒ වගේම මේ බමුණෝ සිටු දියණිය ගන අනාවැකියක් පවසනවා. ඒ අනාවැකිය තමා මේ දියණිය පිණට දහමට කැපවෙන කෙනෙක් වෙනවා ය. ඒත් කවදාහරි මේ දියණිය රටින් පිටවෙලා යන්න සිද්ධ වෙනවාය කියන එක. රටින් පිටවෙලා යනවාය කියන අනාවැකිය නිසා සිටු දෙමාපියන්ගේ හිත් වල දුකකුත් හට ගන්නවා.

කොහොමින් කොහොමහරි කල් ගතවෙනකොට මේ සිටු දියණිය රූප සම්පත්තියෙන් අගතැන්පත් සිටු දියණියක් වෙනවා. දුටු දුටුවන් සිත් පැහැරගන්න රූප සම්පත්තියක් තමයි මේ සිටු දියණියට තියෙන්නේ.

මේ සිටු දියණිය රූප සම්පත්තියෙන් අගතැන්පත් කෙනෙක් වාගේම දානමාන කටයුතු වලටත් බොහොම කැමති කෙනෙක්. දුගී මගි සියළු දෙනාව තමන්ගේ සිටු මැදුරට ගෙන්වලා දාන දෙන්නත් මේ ඉති කුමාරි මැලිවෙන්නේ නෑ.

 ඒ වගේම මේ ඉති කුමාරිය අබ තෙල් හින්දවලා ඒ තෙල් හිමිනමක් සිටු මැදුරට වැඩියහම පූජා කරනවා.

ඔන්න දවසක් මේ සිටු මැදුරට දීපංකර බුදු හාමුදුරුවන්ගේ සිසු සාමණේර නමක් වඩිනවා. මේ සිටු කුමාරිය උන්නාන්සේටත් අබතෙල් පූජා කරලා උන්නාන්සේට වැඳ නමස්කාර කරලා ප්‍රශ්නයක් අහනවා.

ඒ ප්‍රශ්නය තමයි,

"මං මේ විදිහට වෙහෙර විහාර ආලෝකමත් කරන්න අබ තෙල් පූජා කලහම මට අත්වෙන පින කුමක්ද ? " කියලා.

ඉති කුමාරියගේ ප්‍රශ්නයට මේ සාමණේරයන් වහන්සේ ලඟ උත්තරයක් තිබුනේ නෑ. ඉතිං මේ සාමණේරයන් වහන්සේ,

"නැගණිය, ඔබගේ ප්‍රශ්නයට දෙන්න මා ලඟ පිලිතුරක් නෑ. මම අපේ දීපංකර බුදු හාමුදුරුවන්ගෙන් අහල ඔබට පිලිතුරක් දෙන්නම්." කියලා ඉති කුමාරියට කියනවා.

පස්සේ දවසක ඉති කුමාරියගේ ප්‍රශ්නයට පිලිතුරක් අරගෙන එන බලාපොරොත්තුවෙන් මේ සාමණේරයන් වහන්සේ ආපසු වෙහෙරට වඩිනවා.

ඊළඟට මොකද උනේ කියලා දැනගන්න නං ඊලඟ ලිපිය වෙනකන් ඉන්ඩ වෙනවා.

-මතු සබැඳි -
----------------------------------------------------------------------
ප.ලි. -  ලිපිය දිග වැඩි උන නිසා දෙකට කඩන්න සිද්ධ උනා. ඉක්මනින්ම ඒ ලිපිය දෙන්නම්. :)

ප.ප.ලි. - මේ කතාව අහපු අයත් ඇති..
ප.ප.ප.ලි. - කතාවේ දෙවෙනි කොටස කියවන්න මෙතන ක්ලික් කරන්න.

ඊයේ අහපු බණ පදයක්

සෑහෙන කාලයකට පස්සේ මොනවාම හරි ලියන්න ඕන කියලා හිතුනා. ඒත් ලියන්න මාතෘකා වල හිඟයක් තිබ්බ නිසා ඔන්නොහේ බ්ලොග් ටික කියෝලා විතරක්  හිටියා. ඔහොම ඉන්නකොට තමා ඊයේ වැඩ ඇරිලා ගෙදර යනකොට රේඩියෝ එක අහන්ඩ හිතුනේ.

මුලින්ම සේරම රේඩියෝ චැනල් ටික සුසර කරගෙන මම හැමදාම අහන්ඩ ආස බෞද්ධයා චැනල් එක දාගත්තේ. හැමදාම වගේ ඒකේ දායකත්ව ධර්ම දේශනාව අහගෙන ආවා. ඊයේ නම් කිව්වේ රූප වේදනා සංඥා සංකාර විඥාන යන උපාධාන ස්කන්ධ ගැන දේවල් ටිකක්.

කොහොමහරි බණ පටන් අරන් අවසාන හරියට එනකොට  උත්පලවණ්නා තෙරණිය ගැන පුංචි බණ කතාවකුත් කිව්වා. නොදන්න අයට දැනගන්ඩත් එක්ක පහලින් ලියන්නම්.

ඔන්න එක්තරා සිටු පවුලකට ලස්සන දූ කුමාරියක් ඉපදුනා. දූ හරියට නිල් මහනෙල් මලක් වගේ ලස්සන නිසා ඒ දූ කුමරියට උත්පලවණ්නා කියලා නම් තිබ්බා. කාලයක් ගතවෙනකොට මේ දූ කුමරිය වැඩිවියට පත් උනා. කුමාරවරු මේ දූ කුමාරියව සරණපාවා ගන්න කැමති උනත් මේ දූ කුමරිය ඒ කිසි කෙනෙකුට කැමැත්තක් දැක්කුවේ නෑ.

දවසක් මේ දූ කුමාරියගේ තාත්තා, මේ කුමාරියව කැදවලා පැවිදි වෙන්න කැමැත්තක් තියෙනවද කියලා ඇහුවා.දූ කුමරියත් තමන් පැවිදි වෙන්න කැමති බව කිව්වා.ඉතින් මේ දූ කුමාරියව මෙහෙනි ආරාමයක මහන කෙරෙව්වා.

පස්සේ කාලෙක මේ දූ කුමාරිය විදර්ශනා වඩලා රහත් භාවයට පත්වෙනවා. 

ඔන්න දවසක් මේ කුමාරියට ගිහි කාලයේදි ආස කරපු එක්තරා කුමාරයෙක් උත්පලවණ්නා තෙරණිය සැවැත් නුවර පිඬු සිගා වඩිනවා දැක්කා.ඒ දැක්ක හැටියෙම මේ කුමාරයාට තෙරණිය ගැන හිතක් පහල වෙනවා. ඊට පස්සේ උත්පලවණ්නා තෙරණිය එන්නත් කලියෙන්ම මේ කුමාරයා තෙරණියගේ කුටියේ ඇඳ යට හැංගෙනවා.

මේ කිසිම දෙයක් නොදන්න තෙරණිය මහන්සියටත් එක්ක ඇඳේ හාන්සි වෙනවා. මේ ක්ෂණයෙම අර කුමාරයා උත්පලවණ්නා තෙරණියට අතවර කරනවා. ඊට පස්සේ මේ කුමාරයා තමන්ගේ සිතැඟි ඉටු කරගත්තා කියන ජයග්‍රාහි හැඟීමෙන් කුටියෙන් එලියට එනවා.

නමුත් රහත් ඵලයට පත් වෙච්ච තෙරණියකට අතවර කරපු වැරැද්දට මේ කුමාරයාව පොලෝ පලාගෙන  අවීචි මහා නරකාදියේ උපදිනවා.

අපි මේ බණ අහන වෙලාවෙත් ඒ කුමාරයා අපායේ දුක් විඳිනවා කියලයි බණ දේශනා කරපු හාමුදුරුවෝ කිව්වේ. මේ බණ කතාව ඇහුවට පස්සේ මට හිතුන දේ තමා සුළු මොහොතක සැනසීමකට මිනිස්සු කොයි තරම් නම් ජරා වැඩ කරනවද කියලා.

එහෙනම් ගිහින් එන්නම්.
ආයෙමත් ලියන්ඩ හිතක් පහල වෙච්ච වෙලාවට මේ පැත්තේ ඇවිදින් යන්ඩ එන්නම්. :)

සිටු කුමාරිය - 2 කොටස (අවසන් කොටස)

කට්ටියට මතකනේ අර සිටු කුමාරිය මස් වැද්දා කෙරෙහි උපන් ආදරය නිසා මස් වැද්දා පස්සෙන් වැටිලා දිව්වා කියලා. අද කතාව එතැන් සිට...

කුමාරිය මෙහෙම මස් වැද්දා පස්සෙන් එනකොට මස් වැද්දා "මගේ පස්සෙන් එන්නේ මොකටද ?" කියලා ඇහුවා.

"මම් ඔහේගේ පස්සෙන් එන්නේ නෑ. මම් යන්නේ පාර දිගේ !" කුමාරියත් උත්තර බැන්දා.

මස් වැද්දාත් ආයෙත් තව ටික දුරක් ඇවිත් පිටිපස්ස හැරිලා බලනකොට අර කුමාරිය පස්සෙන් එකනවා දැක්කා. ඊට පස්සේ අර පුරුදු ප්‍රශ්නෙම ඇහුවා. කුමාරියත් පුරුදු උත්තරේම දුන්නා.

ඔහොම ආයේ ටික දුරක් ගියාට පස්සේ මස් වැද්දා හැරිලා බලනකොට සිටු කුමාරිය පස්සෙන් එනවා දැක්කා.මෙදාපාර නම් වැද්දා ගමන නවත්තලා සිටු කුමාරියක් මෙහෙම මස් වැද්දෙක් පස්සෙන් වැටිලා එන්නේ මොකද කියලා ඇහුවා.

මස් වැද්දා කෙරෙහි තමන්ගේ හිතේ ආදරයක් හටගෙන තියෙනවා. තමන්ට මස් වැද්දගේ බිරින්දෑ වෙන්ඩ ඕනෙ ය කියලා කුමාරිය අර මස් වැද්දට කිව්වා. කුමාරියගේ පෙරැත්තය නිසාම මස් වැද්දා මේ කුමාරියව තමන්ගේ බිරින්දෑ විදිහට බාර ගන්නවා.

ඊට පස්සේ දෙන්නම මස් වැද්දා හිටපු පැලට යනවා. එදා ඉදන් මේ කුමාරියයි මස් වැද්දයි එකට ජීවත් වෙනවා. කුමාරිය මේ මස් වැද්දට කෑම බීම උයලා දෙනවා. දඩයම් ආයුධ ලෑස්ති කරලා දෙනවා. තව වැද්දගේ ඕනෑ එපාකමුත් ඉස්ට කරනවා.

කුමාරිය මෙහෙම මස් වැද්දෙක් එක්ක ජීවත් වෙන සිද්ධිය හාමුදුරුවන්ට ආරංචි වෙනවා.මොකද මේ කුමාරිය මාර්ග ඵලයකට පත් වෙලා හිටපු කුමාරියක් ! ඊට පස්සේ හාමුදුරුවරු මේ ප්‍රශ්නය බුදු හාමුදුරුවන්ගෙන් විමසනවා.

"බුදු හාමුදුරුවනේ, මාර්ගඵලයකට පත් වෙච්ච කුමාරියක් මෙහෙම මස් වැද්දට දඩයම් කරන්න අවි ආයුධ සකස් කරලා දෙන එක පවු සිද්ධ වෙන කාරණාවක් නේ ද ?" කියලා හාමුදුරුවරු විමසනවා.

"මහණෙනි, මෙතනදි සිටු කුමාරිය ආයුධ සූදානම් කර දීමෙන් පවක් සිද්ධ වෙන්නේ නෑ. ආයුධ වලට කවදාවත් බෑ පනක් නසන්න ! කුමාරිය මෙතනදී සිද්ධ කලේ තමන්ගේ ස්වාමියාට බිරිඳකගෙන් සිද්ධ වෙන්න ඕන යුතුකම් ඉෂ්ඨ කිරීමක් !" කියලා බුදු හාමුදුරුවෝ දේශනා කරනවා.

සියළු දෙනාට තෙරුවන් සරණයි !
---------------------------------------------------------------------
ප.ලි. - මේක කතාව මම් ලඟදි අහපු බණ කතාවක තිබ්බේ. මේ කතාවෙන් ගන්ඩ පුලුවන් ආදර්ශ ටික නම් මතක නෑ. මේ දවස්වල මගේ රැම් එකේ ලෝඩ් එක වැඩි නිසා මතක් කලාට මතක් වෙන්නෙත් නෑ.

සිටු කුමාරිය - 1 කොටස

ඔන්න එකෝමත් එක රටක එකෝමත් එක නුවරක ලස්සන සිටු කුමාරියක් හිටියා. මේ සිටු කුමාරිය, තමන්ගේ වයසක අම්මවයි අප්පච්චිවයි බලාකියා ගෙන ගේ දොර වැඩ කටයුතුත් කරගෙන ජීවත් උනා.

ඔන්න ඔහොම ජීවත් වෙනකොට දවසක් මේ සිටු කුමාරි සඳළු තලයේ අවට සිරි නරඹ නරඹ ඉන්නැද්දි පාරේ එහා කොනේ ඉදලා මුව මස් විකුණන මනුස්සයෙක් එනවලු. ඉතින් මේ කුමාරියට මේ මස් වැද්දා එක්ක යාළු වෙන්ඩ ආලවන්ත හිතක් පහල උනාලු.

ඉතින් මේ සිටු කුමාරි තමන්ගේ සේවිකාවට කිව්වා ඒ මස් වැද්දා මස් විකුනගෙන ආයෙමත් ඒ පාරෙන් එනකොට සිටු මැදුරට ගොඩ වෙලා යන්න එන්න කියන්න කියලා.

ගොඩක් වෙලාවට මේ මස් වැද්දා මස් ටික විකුනගෙන මේ පාරෙන්ම ආයේ යන්න එනවලු. මස් ටික විකුණගන්න බැරි වෙච්ච දාට විතරක් එහා පාරෙන් යනවලු.

ඉතින් මේ සේවිකාව, තමන්ගේ සිටු දියණිය කියපු විදිහට මස් වැද්දා මස් ටික විකුන ගෙන ඒ පාරෙන් එනකන් බලාගෙන ඉන්නවලු. ඉන්නවලු ඉන්නවලු ඉන්නවලු. ඒත් මස් වැද්දා ආවේ නෑ ලු.

සේවිකාව දුවගෙන ඇවිත් සිටු කුමාරියට කිව්වලු මස් වැද්දා මස් ටික විකුනගෙන එහා පාරෙන් ගියාද දන්නේ නෑ කියලා. ඉතින් මේ කුමාරිත් මස් වැද්දා එයා පාරෙන් යන්ඩ ඇති කියලා හිතලා එහා පාරට වෙලා මඟ රැකගෙන හිටියලු මස් වැද්දා එනකන්.

ඔන්න මේ මස් වැද්දා මස් ටිකත් විකුනගෙන ඒ පාරෙන් ආවලු. කුමාරිත් මස් වැද්දා පිටිපස්සෙන් දුවගෙන එනවලු !!!!

මස් වැද්දා පස්සෙන් ගියපු කුමාරියට මොකද උනේ කියලා දැනගන්න ඕන කෙනෙක් ඉන්නවා නම් ඊලඟ කොටස ලියනකන් ඉන්ඩ වෙනවා.
---------------------------------------------------------------------
ප.ලි. - කතාව දන්න කෙනෙක් ඉන්නවා නම් මම් ඊලඟ කොටස ලියනකන් සද්ද නොකර ඉන්ඩ හොඳේ !

මැරෙන මොහොතේ සිතුවිල්ල

අපි මලාම කොහේටද යන්නේ ? පින් කරපු හැමෝම මැරුනම දිව්‍ය ලෝකයේ යනවද ? පවු කරපු හැමෝම මැරුනම අපායේ යනවද ?

කෙනෙක් ජීවත් වෙලා ඉන්නැද්දි ගොඩක් පින් කරලා තිබුනට මැරුනට පස්සේ ඒ කෙනා නරක තැනක ආයෙම උපදින්නත්, කෙනෙක් ජීවත් වෙලා ඉන්නැද්දි ගොඩක් පවු කරලා තිබුනත් මලාට පස්සේ හොද තැනක උපදින්නත් ඒ කෙනා මැරෙන මොහොතේ හිතේ උපදින සිතුවිලි සමුදාය බලපානවා !

අපි කොච්චර පින් කලත් සමහර විට මැරෙන මොහොතේ හිතේ ඇතිවෙන සිතුවිලි වලින් නරක තැනක උපදින්නත් ඉඩ කඩ තියෙනවා !

එහෙම නම් පින් කරලා වැඩක් තියේ යෑ !!!!

නෑ... නරක තැනක ඉපදුනත් පින් කරලා තියෙනවා නම් දුකක් නැතුව සැප විඳින්න ඉඩකඩ තියෙනවා. මැරෙන මොහොතේ හිතේ ඉපදෙන සිතුවිල්ල හන්දා ඊලඟ ආත්මේ සත්ව ආත්මයක ඉපදුනත් පින් කරලා තියේ නම් සැප විඳින්න පුලුවන් !

ඒ නිසා කොච්චර පින් කලත් මැරෙන මොහොතේ හිතේ සිතුවිල්ල යහපත්ව තියාගන්න එක වටිනවා !

සියළු දෙනාට තෙරුවන් සරණයි !
-------------------------------------------------------------------

ප.ලි. - මහා කම්ම විභංග සූත්‍ර දේශනාවේ තිබ්බ මේ කරුණු ටික ලංකාවේ වෙලාවෙන් අද හවස 6ට බෞද්ධයා ගුවන් විදුලියේ විකාශනය වෙච්ච ධර්ම දේශනයකින් අහන්න ලැබුනා.

ප.ප.ලි.- කොළඹින් FM 104.5MHz, කන්ද උඩරටින් FM 95.5MHz, රුහුණෙන් FM 99.0 MHz, යන සංඛ්‍යාත වලින් බෞද්ධයා ගුවන් විදුලිය සුසර කරගන්න පුලුවන්.

ප.ප.ලි.- මහා කම්ම විභංග සූත්‍රය ත්‍රිපිටකයෙන් කියවන්න මෙතන ක්ලික් කරන්න.

බණ පදයක්...

පින්වතුනි...

සංයුත්ත නිකායේ දුක නිපාතයේ කියවෙනවා සතුටින් ජීවත් වෙන්න බැරි දෙන්නෙක් ගැන. එක්කෙනෙක් තමා ලැබෙන ලැබෙන දේවල් ඉතුරු කරන කෙනා. අනිත් කෙනා තමයි ලැබෙන ලැබෙන දේවල් වියදම් කරන කෙනා.

හැමදේම ඉතුරු කරන කෙනාට කොච්චර දුන්නත් මදි. ඉතුරු කරනවා.ඒ වගේම හැමදේම වියදම් කරන කෙනාට කොච්චර ලැබුනත් මදි. ඒ හැමදේම වියදම් කරනවා.ඒ නිසා අපට ලැබෙන දේවල් මධ්‍යස්ථව වියදම් කරන්නත් මධ්‍යස්ථව ඉතුරු කරන්නත් පුරුදු වෙන්නෝන.

--------------------------------------------------------------
ප.ලි.- මේ ලියමන මට කියවන්න ලැබුනේ ෆෝටෝකොපි ගහන්න ගිය තැනක බිත්තියේ අලවලා තිබිලා. කියවන්න හම්බ වෙච්ච වාර ගණන හන්දා මේක මට හොදටම මතකයි

මුචලින්ද නාගරාජයාගේ පුත්‍ර රාජයා හා වේලන්කන්නි හාස්කම්

මේ සිද්ධිය උනේ මම උසස් පෙළ කරපු දවස්වල. ඒ කියන්නේ 2006 අවුරුද්දේ විතර. මම දවසක් උදේ පංති යන්න කෝච්චියට ගොඩ උනා. උදේට ගම්පහ පැත්තට යන කෝච්චිවල ඒ හැටි සෙනගක් නැති නිසා හොද හැටි වාඩි වෙලා යන්න ඉඩ තිබුනා. කොහොමහරි කෝච්චියට ගොඩවෙලා ටික දුරක් ගියාට පස්සේ ටිකක් වයසක කෙනෙක් කොළ වගයක් බෙදාගෙන යනවා. කොළ කිව්වේ නිකන් හාෆ් ශීට් බාගෙක විතර සයිස් අත්පත්‍රිකාවක් වගේ එකක්.

නිකන් දෙනවනම් උදලු පාරක් හරි කනවා කියන මගේ ප්‍රතිපත්තිය නිසා මාත් ඒ කොළයක් ඉල්ලගෙන කියවන්න ගත්තා.ඒ කොළ සෙට් එකේ අකුරු යාන්තමට තමයි පේන්න තිබ්බේ. ඒකේ තිබ්බේ බුදුහාමුදුරුවන්ට හෙවන දීපු මුචලින්ද නාගරාජයාගේ එකම පුත්‍රරාජයාගේ හාස්කම් බලය හින්දා ධනවත් වෙච්ච අයගේ විස්තර ටිකක්. ඒවා වලට පස්සේ තිබ්බා අර දීපු කොළය මුද්‍රණය කරලා බෙදාහරින්න කියලා. ඊටත් පහලින් තිබ්බා ඒ හාස්කම් ගනන් ගන්නේ නැතුව එක එක පාඩු අලාභ විපාක වලට ලක් වෙච්ච අයගේ විස්තර.

මේ අත්පත්‍රිකාව දැක්ක ගමන් මගේ බොක්ක කූල් උනා. ඈ යකෝ සන්තකේටම තියෙන්නේ රුපියල් පනහයි. ඒකෙන් කොහොමද කොළ පනහක් ප්‍රින්ට් කරන්නේ ?. ඔහොම කල්පනා කර කර ඉන්නකොට මං මේ සිද්ධිය අපේ මලයට කිව්වා. එතකොට මල්ලියි මමයි දෙන්නම උසස්පෙළ පන්ති යනවා . (මම දහතුනේ මල්ලි දොලහේ)

"අයියේ ඔන්න ඔය මකබාව විසික් කරලා වරෙන් බං. නයෙක් කොහෙද යකෝ අවුරුදු 2000ක් ජීවත් වෙන්නේ ? ඔය නයා හිටියේ බුදුහාමුදුරුවෝ බුදු උන කාලේ."

මල්ලි එහෙම කිව්වට පස්සේ තමයි ඇගට ලේ ටිකක් ඉනුවේ. ඒ උනාට හිතෙන්නෙම මට මොනවහරි වෙයි කියලා. නමුත් ඒ සිද්ධිය වෙලා අවුරුදු පහක් විතර වෙනවා. තාම නම් කිසි කරදරයක් නෑ.

ඔය වගේ මට තව අත්පත්‍රිකාවක් ලැබුනා. ඒකේ තිබ්බේ වෙලන්කන්නි කියලා ඉන්දියාවේ පල්ලියක හාස්කම් ගැන. ඒකෙත් තිබ්බේ අර ක්‍රමයටමයි.ඉස්සෙල්ලා හාස්කම් ඊට පස්සේ ලාභ ලබපු අය අන්තීමට නොසලකා ඉදලා පාඩු ලබපු එවුන්ගේ විස්තර. ඒකෙත් කලින් එකේ වගේ කොළ පනහක් විතර මුද්‍රණය කරලා බෙදා හරින්න කියලා තිබ්බා.

මිනිස්සු මේ වගේ බොරු දේවල් කියලා තවත් කෙනෙක්ව බය කරලා මානසිකව වට්ටලා ලබන සතුට මොකද්ද කියලා හිතුනා. සමහරු මේවා වලට රැවටිලා ඒ කොළ මුද්‍රණය කරනවා. එහෙම කරගන්න හැකියාවක් නැති අය මානසිකව වැටෙනවා. මට කියන්න තියෙන්නේ මේ දේවල් වලට රැවටෙන්න එපා කියන එකයි.

පොඩි හාමුදුරුවන්ට මොකද උනේ ?

මේ දවස් ටිකේ ගෙදරට වෙලා ඉන්න හන්දා පොසොන් පෝය දවසේ පන්සල් ගියා.ඇත්තටම පන්සල් ගියා නෙමෙයි දන්සල් වැදගෙන එනකොට දුර වැඩි හන්දා ශෝට්කට් එකකට පන්සල් වත්තෙන් පැනගෙන ආවා. කැම්පස් එකේ විභාග සෙට් වෙන හන්දා අවුරුදු හතරක්ම මට වෙසක් පොසොන් එකට හරියට දන්සලකටවත් යන්න ලැබුනේ නෑ. ඒකටත් එක්ක මෙදාපාර වැන්දා.

පන්සල් වත්තට ඇතුල් වෙනකොට පේන්න තියෙන්නේ හද එලියට සුදුපාටින් බැබලෙන චෛත්‍යය රාජයා.මේ චෛත්‍ය හදන්න දැනට ඉන්න කඩිගමුවේ වජිරනන්ද අපේ නායක හාමුදුරුවෝ පුදුම සේවයක් කරලා තියෙන්නේ. අපි දන්න කියන කාලේ ඉදන්ම පන්සලට චෛත්‍යයක අඩුවක් තිබුනා. කලින් හිටපු නායක හාමුදුරුවනුත් ලොකු උත්සහයක යෙදුනා පන්සලේ මේ අඩුව පුරවන්න. නමුත් ඒ නායක හාමුදුරුවෝ අපවත් වෙච්චි නිසා ඒක කරන්න උනේ නෑ. අන්තිමේදි පන්සලට නායක හාමුදුවෝ කෙනෙකුත් නැති උනා.ඊට පස්සේ පන්සලේ හිටපු පොඩි නමක් උපසම්පදා කර්මයෙහි පිහිටවලා නායක හාමුදුවන්ගේ තනතුරට පත් කලා.කඩිගමුවේ වජිරනන්ද කියන්නේ අන්න එහෙම උපසම්පදා කරවපු පොඩි හාමුදුරුවෝ.

මේ චෛත්‍යයේ බුදු හාමුදුවන්ගේ සර්වඥ ධාතු නිදන් කරවලා තියෙනවා. රන් ආලේපිත කරපු කරඩුවක නෙලුම් මල් පෙත්තක උඩ තැන්පත් කරවලා තමයි තිබ්බේ. චෛත්‍යයේ ධාතු තැන්පත් කරන්න කලින් ඒවා මහජන ප්‍රදර්ශනයට තියලා තිබ්බා.ඉතාම කුඩා ප්‍රමාණයක් තිබ්බ හන්දා බුදු හාමුදුරුවන්ගේ කුමන ධාතුවද කියලා නම් හොයන්න බෑ. කොහොම උනත් ජීවමාන බුදුන් දකින්න පින් කරලා නැති උනත් උන්වහන්සේගේ සර්වඥ ධාතු සියැසින් දකින්න මං පින් කරලා තියෙනවා.

චෛත්‍යයේ හැදුවා වගේම උන්වහන්සේගේ අතින් කරපු අනිත් වැඩේ තමයි අලුත් බුදු මැදුරේ වැඩ නිම කරපු එක. මේ බුදු මැදුරේ අත්තිවාරම විතරක් ගොඩ නංවලා අවුරුදු 10කටත් වඩා වැඩියි. මේ පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ මැදිහත් විමෙන්ම තමයි මේ බුදු මැදුරේ වැඩ ඉවර කරලා තියෙන්නේ.

අච්චර සේවයක් කරපු පොඩි හාමුදුරුවන්ට වැඩි කාළයක් පන්සලේ රැදෙන්න උනේ නෑ. පොඩි හාමුදුරුවන්ව ආදර සම්බන්ධයකට පටලවලා ඒ හාමුදුරුවන්ට ගමෙන් යන්න වැඩ සලස්වන්න ගමේ දායක සභාව කටයුතු කරලා තිබුනා. මේවා නම් මහම මහා පව් වැඩ !!!

අපි බෞද්ධයෝම අපිට අපහාස කරගන්නවා. මම් පොඩි කාලේ ඉදන්ම දන්න විදිහට මේ හාමුදුරුවෝ බොහොම සිල්වත් හාමුදුරු නමක්. ඕනම ගමක ඉන්නවනේ 'ඇම්ම' තියෙන කෙල්ලෝ. අන්න ඒ එකියක් එක්ක කතා කළා කියලා තමයි මේ පොඩි නමට මේ අපහාසය විදින්න උනේ. බෞද්ධ සාසනේ බේරගන්න ඕන නම් මේ වගේ එවුන්ව දර කෑල්ලක් කඩාගන්න උනත් පන්සල් වත්ත පැත්තට එන්න දෙන්න හොද නෑ.

බිරින්දෑවරු හතරදෙනෙක්

මේ වෙසක් මාසය. ඒ නිසා මටත් හිතුනා වෙසක් හින්දා ධර්ම දානයක් වශයෙන් මොනවහරි ලියන්න කියලා. නමුත් ලියන්න කියලා කිව්වට මොනවා ලියන්නද කියලා හිතාගන්න බෑ. ඔහොම ඉද්දි මට ලස්සන ඊ මෙල් එකක් කියවන්න ලැබුනා. ඒක මට ගොඩක් අල්ලලා ගියපු හන්දා ඒක බ්ලොග් එකේ ලියන්න ඕනේ කියලා හිතුනා.මේකයි කතාව.

ඔන්න දුවේ පුතේ එකමත් එක රටක පොහොසත් වෙලෙන්දෙක් හිටියා ලු. එයාට බිරින්දෑවරු හතරදෙනෙක් හිටියලු. මේ වෙලෙන්දා තමන්ගේ බිරින්දෑවරුන්ට සැලකුවේ එක එක ප්‍රමාණ වලින්. ඒ කියන්නේ හැමෝටම සමානව ආදරය කලේ නෑ.බිරින්දෑවරු හතරදෙනා එක දෙක තුන හතර ආදි වශයෙන් නම් කරමු.

එයා වැඩියෙන්ම ආදරය කලේ හතරවන බිරිදට.එයා ගැන හොදට හොයලා බැලුවා.එයාට හොදට සැලකුවාලු.

දෙවෙනියාට ආදරේ කළේ තුන්වෙනි බිරින්දටලු.මේ වෙලෙන්දා එයාව හැමෝටම පෙන්වන්න මාරම කැමතියි ලු. ඒ කියන්නේ ඕනම කෙනෙක්ට එයා පෙන්වන්නේ ඒ බිරිදවලු. නමුත් මේ වෙලෙන්දට ඒ බිරිද වෙන කෙනෙක් එක්ක යයි කියලා පොඩි බයකුත් තිබ්බා ලු.

තුන්වෙනියට ආදරේ කළේ දෙවෙනි බිරිදට ලු. වෙලෙන්දායි ඒ බිරිදයි අතර ලොකු මිත්‍රත්වයක් තිබ්බාලු. ඕනම කරදරයකදි එයා ලගට ලු යන්නේ ඒ කියන්නේ ලෙඩක් දුකකදි උනත් එයා කෙලින්ම ගියේ දෙවෙනි බිරිද ලගට ලු.

හතරවෙනියට ආදරේ කලේ පලවෙනි බිරිදට ලු.නමුත් ඒ බිරිද ගැන එයා එච්චර තැකීමක් නෑ. නමුත් ගොඩක් ආදරේ කලා.

ඔන්න දවසක් මේ වෙලෙන්දා ලෙඩ උනා. ලෙඩේ උග්‍ර වෙලා මැරෙන්න ඔන්න මෙන්න ලු ඉන්නේ.එයා තමන්ගේ බිරින්දෑවරු හතර දෙනාව ගෙන්නුවා.

මුලින්ම හතරවෙනි බිරිදගෙන් ඇහුවලු මාත් එක්ක මේ ගමන එහෙමත් නැත්නම් මැරෙන්න සූදානම් ද කියලා. ඒ බිරිද ගත් කටටම "කොහොමටවත් එන්න බෑ" කියලා කිව්වලු. ඊලගට තුන්වෙනි බිරිදට කතා කරලා එයත් එක්ක මේ ගමන යන්න එනවද කියලා ඇහුවලු. ඒ බිරිදත් කිව්වේ "මම නම් කවදාවත් ඔයත් එක්ක එන්නේ නෑ. ඔයා මලාම මම වෙන එක්කෙනෙක් එක්ක යනවා" කියලා කිව්වලු. වෙලෙන්දට නිකන් කරකවලා අතෑරියා වගේ ලු.ඊට පස්සේ දෙවෙනේ බිරිදගෙනුත් අර ප්‍රශ්නෙම ඇහුවා. එයා කිව්වේ "මට කරන්න පුලුවන් උපරිම දේ ඔයාව මිනිවලට ගෙනිහින් දාන එක විතරයි " කියලා.

දැන් වෙලෙන්දට තමන්ගේ ගෑනු හතර දෙනාගෙන් තුන්දෙනෙක් ගැන කලකිරිල ලු හිටියේ. කමක් නෑ කියලා හිත හදාගෙන පලමුවෙනි බිරිදගෙනුත් අර ප්‍රශ්නෙම ඇහුවා. ඒ බිරිද කිව්වේ " ඔයා කොහේ ගියත් මම ඔයත් එක්කම ඉන්නවා" කියලා ලු.අපරාදේ මට ඔයා ගැන මීට වඩා හොයලා බලන්න තිබ්බා කියලා වෙලෙන්දට හිතුනලු.එහෙම කියලා වෙලෙන්දා මැරුනා ලු.

ආදර්ශය

(01) හතරවන බිරිද කියන්නේ අපේ ශරීරය. අපි කොච්චරවත් ඉන්නකම් සැලකුවත් අපි මලාම අපේ ශරීරය දාලා යන්න වෙනවා.
(02) තුන්වෙනි බිරිද කියලා කියන්නේ අපි ජීවිත කාලය තුලදී රැස්කරගන්න ධනය හා තත්වයයි. අපි මැරෙද්දි ඒක අපිව දාලා වෙනෙ කෙනෙක් ලගට යනවා.
(03) දෙවෙනි බිරිද කියන්නේ අපේ නෑදෑයන්, සහෝදර සහෝදරියන්. අපි මැරුනම මිනිවල ලගටම වෙනකන් එනවා.
(04) පළමුවෙනි බිරිද කියලා කියන්නේ අපේ හිත.අපි නිවන් අවබෝධ කරගන්න තාක් අපිත් එක්කම ඉන්නවා.

මේ හින්දා අපි වැඩියෙන්ම ආදරේ කරන්න ඕන මොන බිරිදට ද කියලා අපිම හිතලා තීරණයක් ගන්න එක වටිනවා. මට මේ ධර්ම කාරණාව ඊ මේල් එකකින් ආපු එකක් හින්දා මේකේ නියම අයිතිකාරයා කවුද කියලා දන්නේ නෑ. නමුත් වටිනවා කියලා හිතුන හන්දා පෝස්ට් කරන්නේ. සමහරු මේ කතාව කියවලත් ඇති.

අවිඳු අඳුරෙන් වැසුණු ජීවිතය...

සිය වසකටත් අඩුව ගෙවන ජීවිතය...
විටෙක සොම්නසද විටෙක දොම්නසද
තවත් විටෙක හිස් බවද රැඳී මේ ජීවිතය...
පිපාසිත මුව රැලක් මෙන් ලුහුබඳින
මායා මිරිඟුවක් වූ ජීවිතය...
බොහෝ සේ වෙහෙසවී හති දමා දුවන්නේ මේ කොහිද
ලොවේ බොහො දනන් සොයනවා නොවේද සන්තෝෂයක්
අරටුවක් ලෙසින් කෙසෙල් ගසක් වූ ජීවිතයේ...
නොලැබෙන්නේය කිසිවෙකුහට සැපක් සොම්නසක් නම්
සොයන විට එය අල්ලගෙනම ජීවිතය...
දරුණු වූ රෝගයන් නොයෙක් සිත් තැවුලින් පිරි
සිතූ විට යම් දෙයක් අනෙකක්ම සිදුවන මේ ජීවිතය...
කල යුත්ත වෙනතකය, කරන්නේ අනෙකක්මය
අවිඳු මහා ඝනඳුරින් වැසුණු මේ ජීවිතය...
කල නොහැක විශ්වාස, ගොදුරක් කරන්නට සැම වෙලේ
අර අදින මරු හටම දායාද වූ ජීවිතය...
මරණයෙන් නිම වෙන, කල කී සිතු දෑ පමණක් ම
රැගෙන යන ජීවිතය...
මවුපියන් නෑ සිය මිතුරන් ද හැර දමා, අලුත් ජීවිතයකට
මුල පුරන දම්වැලකි මේ ජීවිතය...

මැවුම්කරුවෙකු නොමැති ඉබේ ද හට නොගත්
හේතුවක් නිසා සකස් වුනු මේ ජීවිතය...
දකිති ලොව නැණැති දනන්, පවසූ ලෙසින් ගෞතම මුනිඳු
මහා දුක් ගොඩක් ලෙසින් මේ ජීවිතය...
නොකරමින් සැහැසිකම්, නොතෙපලමින් බොරු වදන්, නොසිතාම රාගයෙන්
අවබෝධ කල යුතුය මේ ජීවිතය...
දියුණු කල විට මනස නොපමාව වීරියෙන් හා මනා නුවණකින්
දැකිය හැක අනියත බවම පිරි ජීවිතය...
දකින විට අනියත බවත් දුක් බවත් කලකිරී නොඇල්මෙන්
නිදහස් විය හැකිය ජීවිතෙන්...
වළකමින් සියලු පව්, දියුණු කරමින් මනස, ලබාගෙන ප්‍රඥාව
මිදෙමු මේ ජීවිතෙන්...



තෙරුවන් සරණයි !!!