මේ සිද්ධිය වෙනකොට මම් ඉස්කෝලේ දොලහේ පංතියේ හිටියේ. එක දවසක් අපේ පංතියේ සේරම කට්ටිය එක්කගෙන ගියා වත්තල- මාබෝලේ නගර සභාවේ නගර ශාලාවට. එක්ක ගියේ මොන හේතුවටද කියලා කිව්වේ නෑ.ගියාට පස්සේ නගර ශාලාව දැක්කට පස්සේ තමයි හිතුනේ මොකක් නමුත් දේශනයකට තමා එක්ක ගියේ කියලා.
ඉතින් අපිත් වාඩිවෙලා දේශනෙ පටන් ගන්නකන් හිටියා.ඒක මනෝවිද්යා දේශනයක් !!!
මුලින්ම දේශකවරයා ඇවිත් උඩු හිත,යටි හිත,විඥානය, මනෝකාය ගැන සෑහෙන වෙලාවක් කියවගෙන කියවගෙන කියවගෙන ගියා. මට සමහර එවුවා ඇහුවේ නිකන් හීනෙන් කියනවා වගේ. ඒ තරමටම කතාව ටිකක් නීරසයි.
"හරි !!! මම් දැන් ඔයාලව මෝහනය කරන්න යන්නේ !!"
දේශකවරයා එහෙම කිව්වා විතරයි මයේ ඇඟත් හීතල වේගෙන ආවා !!!
මොකද මම් මෝහන වෙච්ච අය ගැන අහලා තිබ්බ කතා හැටියට එහෙම වෙන එක සාධාරණයි.
ඊට පස්සේ තමා වැඩේ !!
අපි ඔක්කෝටම හොදට පුටුවට හේත්තුවෙලා වාඩි වෙන්න කිව්වා. නිෂ්ශබ්ද වෙන්න කියලා ඇස් පියාගන්න කිව්වා. කෝමහරි මාත් ඔහොම ඇස්පියාගෙන හිටියා.
ඊට පස්සේ දේශකවරයා මොනවද මන්දා කියාගෙන කියාගෙන ගියා.
"දැන් ඔබේ සිරුර සැහැල්ලු වෙනවා !!!! ඔබව උඩට ඇඳීගෙන යනවා !! ඔවු ඔබව උඩට ඇදීගෙන යනවා !!!"
දේශකවරයා එහෙම කිව්වා.අම්මෝ එතකොට මාව එකපාරට පුටුවෙන් නැගිටුනා වගේ උනා. ඊට පස්සේ ටික ටික උඩ යන්න ගියා. කෝම හරි අඩි හය හතක් උඩට ගියහම පහල ඔක්කෝම කට්ටිය පුටුවල වාඩිවෙලා ඉන්න හැටි හොදටම පෙනුනා.මට පල්ලෙහා පුටුවක වාවිවෙලා ඉන්න මාවම පෙනුනා. ඊට පස්සේ මම් හොදටෝම බය උනා. මොකද එකපාරට පහලට වැටුනොත් එහෙම...
දැන් ඔහේ ආගිය අතේ පාවෙන්න ගත්තා.මම දන්නෙත් නෑ මම් කොහේ යනවද කියලා.පාවෙන පාවෙන සැරයක් ගානේ බය ටිකෙන් ටික වැඩිවෙනවා මිසක් අඩු වෙන්නේ නෑ.
අන්තිමේදි ආයෙමත් දේශකවරයගේ කට හඬ ඈතකින් වගේ ඇහුනා.ඊට පස්සේ තමා පියවි සිහියට ආවේ. එතකොට මයේ මුලු සරුවාංගෙම දාඩියෙන් පෙඟිලා.
ඔන්න ඕක තමා මම් විඳපු එකම එක මෝහන අත්දැකිම. අම්මෝ ආයෙම නම් මෝහනේ වෙන්න ඕනෙම නෑ !!!