සලංහන්තේ කළාකරුවාණනි !

 ජැක්සන් ඇන්තනී දිවියෙන් සමු ගනී !

අද උදෑසනම මා හෙලකුරු වලින් ලද පළමු ප්‍රවෘත්තිය වේ. මෙය පුවත ඇස ගැටුමත් සමඟ සියුම් දුකක් මා තුළින් හට ගැනුණ බව මා පැවසිය යුතු ය. ඒ මා ප්‍රිය කරන කලාකරුවන් ගොන්නට අයත් කළාකරුවන්ගෙන් අයෙකි.

ජැක්සන් ඇන්තනීගේ දේශපාලන දැක්ම මට අපූල ය. ! මා ඒ ගැන කතා නොකරමි !

ඒ හැරුණකොටගෙන ජැක්සන් ඇන්තනී ගැන කතා කරතහොත් ඔහු දක්ෂ කළාකරුවෙකි. සංචාරකයෙකි. වේදිකා කාට්‍ය ශිල්පියෙකි. ගායකයෙකි.

කොටින්ම ලොවෙන් එකෙක් එක් දෙයකට වෙයි සමත යන කියමන අතේ පැළවෙන බොරුවක් ය යන වග සනාත කළ අයෙකි ය.

මා මුලින්ම ජැක්සන් ඇන්තනීව හදුනාගන්නේ අවාරේ සිරිපා කරුණා කළ සංචාරකයෙක් ලෙස ය. ඔහුගේ අවාරයේ සිරිපා කරුණාව මා තුළ වූ සංචරණයට ඇති ආසව තීව්‍ර කරවී ය.

ඉන් පසුව මා ඔහුව හන්දුනාගන්නේ මධුර ජවනිකා වේදිකා නාට්‍යයේ අපූරු ගීය ගායනයත් සමග ඔහු දැක්වූ නර්තන හැකියාවෙන් ය. මහවැලි ගඟ දිගේ, සළංහන්තේ හා කළු ගඟ දිගේ වැඩ සටහන් වලින් ද මා ඔහුගේ සංචාර ගැන ඉගෙන ගත්තෙමි.

මීට අමතරව මා ඔහුගේ ලේඛන කළාවට ට බොහෝ සෙයින් ඇළුම් කරමි. ඔහු විසින් ලියූ ඔහුගේ විත්ති කතාන්තරය වන පනාපුත්‍රගේ මතක වස්තුව ද අවසන් වශයෙන්  ඔහු විසින් රචිත කන්ද උඩ ගින්දර යන කෘතීන් ද්විත්වය තුලින් මා ඔහුගේ ලේඛන හැකියාව හදුනා ගත්තෙමි.

රිදී තිරයෙන් අග්නි දාහය, මහරජ ගැමුණු හා ඇඩ්‍රස් නෑ යන සිනමා පට ද මා ඔහුගේ රංගන හැකියාවන් හදුනාගත් අවස්ථාවන් ය.

මීට මාස 14කට උඩදි වූ අනතුරකින් (වන අලි ගැටුමකින්) ඔත්පලව දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ඇතුලත් කරවූ ඔහු අද සිය දිවියෙන් සමුගෙන තිබේ.