වැටුපට බද්දක්

 කලින් මාස වල මෙන් නොව මේ මස පඩි පැකැට්ටුව අතට ගන්නා විට දෙකොපුල් රූරා කඳුළු කැට වැටෙන්නට පටන් ගන්නට විය. එය සතුටු කඳුළු ද දුකට වැටෙනා කඳුළු ද කියා සිතා ගන්නටවත් නොහැකි සිදුවිලි දාමයකින් සිත පිරී ඇත.

දුකට හේතු වන්නේ අපේ පඩි පැකැට්ටුවේ බර සැහැල්ලු වී අප තව තවත් නරා වලට වැටෙන්නට සිදු වීමයි. බැංකු ණය, වාහන ලීසිං, ජල විදුලි දුරකතන බිල්පත් ගාස්තු මේ ආදී එකී මෙකී නොකී සියළු වියදම් දැරීමට සිදුවන්නේ මේ හෑල්ලු වූ පඩි පැකැට්ටුවෙන් යැයි සිතෙන විට වාවාගත නොහැකි ය.

එහෙත් අපේ පඩියෙන් අඩුවූ කොටසින් තවත් කොටසකගේ කුස පිරෙන බවත් සිහිවන විට සතුටු කඳුලක් ද උපදී. අහෝ හිඟන 225 ! අපි තොපේ කුස පිරවූ වගයි !

පඩි පැකැට්ටුවේ වෙනදා තිබූ බර බොහෝ සෙයින් හෑල්ලු වී තිබුණි. එසේ වීමට හේතු භූත වූයේ මේ දිනවල වත්මන් රජයෙන් පනවා තිබූ අති ශෝචනීය බද්ද පැනැවී තිබීමයි.

වෙන රටවල නම් බදු පනවීම් අරුමයක් නොවේ. නමුත් ඒ රටවල පනවන ලද බදු මුදලින් රටේ ජනයාට පෙරලා ප්‍රතිලාභ ද ලැබෙන්නේ ය. මහාමාර්ග සැදෙන්නේ ය. සෞඛ්‍ය පහසුකම් වැඩි දියුණු වන්නේ ය. වයෝවෘද්ධ අයවලුන්ට රැකවරණය සැදෙන්නේ ය. මේ ආකාරයෙන් නොයේකුත් ප්‍රතිලාභ රටේ පුරවැසියන්ට ලැබෙන්නේ ය.

නමුත් අපේ රටේ වන්නේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් දෙයකි. මේ බදු මුදල් සේරම යන්නේ එක් පන්තියකට සැප විඳීමට ය.

ඔවුන්ගේ සුඛ විහරණය සඳහා රටේ සියළුම ජනයා පාහේ බදු ගෙවිය යුතු ය. මහජනතාවට ලැබෙන කිසිඳු ප්‍රතිලාභයක් නැත්තේ ය. වෙනදා තිබූ අබලන් මහා මාර්ග වල සිරවූ පොදු ප්‍රවාහන මාධ්‍ය භාවිතා කර මාසයක් රැකියා කර ලැබෙන පඩියෙනුත් කොටසක් රජයට දීමට සිදු වී ඇත.

මේ බද්දට අමතරව රටේ බඩු මිල ද අහසට උස ගිහින් ය. රෝහල් වල බෙහෙත් වර්ග ද හිඟ ය.

නමුත් රටක් ලෙස ජාතික නිදහස් දිනය සමරන්නට ලොකු වියදමක් දරන්නට රජය සූදානම් වී ඇත.

මෙය අපේ කරුමය ලෙස හිත හදා ගත යුතු නොවේ. ඔබ අප මීලඟ වතාවේදීවත් බුද්ධියෙන් සිතා ඔබේ වටිනා ඡන්දය භාවිතා කරන්නට ඉටා ගත යුතු ය.