25වෙනි සංවත්සරය අදයි.

අද දවස අපේ ගෙදර අයට නම් විෂේශ දවසක්. විෂේශත්වය තමයි අපේ අම්මගෙයි අප්පච්චිගෙයි 25වෙනි විවහා සංවත්සරය යෙදිලා තියෙන්නේ අද. 25වෙනි විවහා සංවත්සරයට රිදී ජුබිලිය කියලත් කියනවලු. මම නම් ඒක හරියටම දන්නේ නෑ. මේ දවස්වල කැම්පස් එකේ විභාගේ නිසා ගෙදර යන්න නම් උනේ නෑ. නමුත් මම අම්මට දුරකතන ඇමතුමක් අරන් සුභ පැතුවා. සුභ පතලා ඉවරවෙලා අපේ අම්මගෙන් පොඩි සම්මුඛ සාකච්චාවක් ගත්තා අවුරුදු විසි පහක් ආ ගමන් මග පිලිබද අහගන්න.

අම්මා කිව්වේ, අපේ අප්පච්චි හරි සරල සරල මනුස්සයෙක්. වැඩිය අනන් මනන් හොයන්නේ නෑ.කාටත් කරදරයක් නැතුව තමන්ගේ පාඩුවේ වැඩ ටික කරගෙන ඔහේ ඉන්නවා. ඒවගේ මනුස්සයෙක් එක්ක ජීවත් වෙන්න හරිම ලේසියි. ඔන්න ඔය ටික තමා අම්මා කිව්වේ. ඒ කතාව නම් ඇත්ත. අපේ අප්පච්චි අලුත් ඇදුමක් උනත් ගන්නේ එක්කෝ අලුත් අවුරුද්දට නැත්නම් නත්තල් කාලෙට. ඒකත් අපි බලෙන්ම වගේ අරන් දුන්නොත් තමා. එයාට ඒවා ඕනේ නති උනාට අනිවාර්යෙන්ම අපිට ඇදුම් මහලා දෙනවා. ඔයවගේ ගොඩක් දේවල් තියෙනවා අප්පච්චි ගැන කියන්න.

අපේ අම්මා කියන විදිහට අපේ අප්පච්චි අවුරුදු 16 ඉදන්ම පොහොර සංස්ථාවක වැඩ කරලා තියෙනවා.මොකද අපේ අප්පච්චි තමයි දරුවෝ හත් දෙනෙක් හිටපු එයාලගේ පවුලේ වැඩිමලා. පවුලේ අගහිගකම් පිරිමහන්න එයා අවුරුදු 16 ඉදන්ම රස්සාවක් කරලා තියෙනවා.අපේ අම්මව කසාද බදින දවස් වලත් ඔය රස්සාවමලු කරගෙන ඉදලා තියෙන්නේ.

අම්මයි අප්පච්චියි කසාද බැදලා තියෙන්නේ විවහා යෝජනාවකින්. මොකද අපේ අප්පච්චිට ඒ වෙනකනුත් කෙල්ලෙක් ගැන හිතිලා නෑ. (හරියට මට වගේ.තාම කෙල්ලෙක් ගැන හිතිලා නෑ. :)) ඒ වෙනකොට අපේ අම්මා ගාමන්ට් එකක රස්සාවක් කරනවා.ගොඩක් දවස්වල අපේ අප්පච්චි වැඩ ඇරිලා අම්මා වැඩ කරපු ගාමන්ට් එක ලගට එනවාලු අම්මව බලන්න.ඊට පස්සේ දෙන්නා කතා කර කර එනවාලු අම්මාලෑ ගෙදෙට්ට හැරෙන පාර වෙනකන්. ඒ වෙනකොට අපේ අප්පච්චිගේ දවසේ පඩිය රු. 180ක් විතර වෙච්චි හන්දා මොනවාවත් අරන් එන්න වෙන්නේ නෑලු. මොකද ඉතින් ගෙදරට කීයක් හරි දීලා අතට ඉතුරු වෙන්නේ පොඩි ගානක් හන්දා.

දෙන්නා කසාද බැන්දට පස්සෙත් අම්මා මේ ගාමන්ට් රස්සාවට ගිහින් තියෙනවා. කොටින්ම මාව ලබෙන්න ඉන්නැද්දිත් අම්මා ගාමන්ට් එකක ඇදුම් මහනවා.මල්ලිව ලැබෙන්න ඉන්න දවස්වල තමා අපේ අප්පච්චිගේ රස්සාව උනත් ස්ථිර උනේ.ඒ උනාට මං ඉස්කෝලේ තුන වසරට විතර යනකන් අම්මා රස්සාවට ගියා. අන්තිමේදි මාවයි මල්ලි ගැනයි බලන්න වෙන්නේ නැති හන්දා අම්මා රස්සාව නැවැත්තුවා.

ඊට පස්සේ අම්මයි අප්පච්චියි දෙන්නම ගොඩක් උත්සහ කලේ මටයි මල්ලිටයි හොදට උගන්වන්න. අද වෙනකොට ඒ දෙන්නගේ හීන ගොඩක් ඉශ්ට වෙලා තියෙනවා. ඒ හින්දා අවුරුදු 25ක් ගෙවෙන මේ මොහොතේ ඒ දෙන්නට තියෙන ලොකුම සතුටත් ඒකයි.

අපේ අම්මටයි අප්පච්චිටයි නිදුක් නිරෝගි සුව පතමින් මේ ලිපිය නිමා කරනවා. !!!!!


මේ ඉන්නේ අපි කට්ටිය.වම් පැත්තේ තියෙන්නේ අපේ අම්මාගෙයි අප්පච්චිගෙයි වෙඩින් ෆෝටෝ එක. දකුණු පැත්තේ ඉන්නේ මමයි මල්ලියි. උසට උසේ ඉන්නේ අපේ මලයා. නිල් පාට ශර්ට් එකක් ඇදලා ඉන්නේ මං.