අදින් සති කිහිපයකට පෙර මගේ දුරකතනයට නුපුරුදු අංකයකින් ඇමතුමක් ලැබුණි. "මේ කාගේ අංකයද මන්දා" යන සිතුවිල්ලෙන් දුරකතන අමතුම ගත්තෙමි.
"හෙලෝ චින්තක, මම සෙබස්තියන් විද්‍යාලයේ විදුහල්පති තුමා කතා කරන්නේ...." යැයි එහා කෙලවරින් පිලිතුරු ලැබුණි.
ඈ..විදුහල්පතිතුමා !!!
සර් මොකෝ මට කතා කරන්නේ ? ඇරත් සර් කොහොමද මගේ අංකය දන්නේ ? මා සිත තුල ප්‍රශ්ණයක් මතු වුණි.
"ඔවු සර්." මම පිලිතුරු දුණිමි.
"චින්තක, අපේ ඉස්කෝලේ තෑගි බෙදාදීමේ උත්සවයක් පවත්වනවා. ඒකට ප්‍රධාන ආරාධිත අමුත්තා වශයෙන් මම ඔයාට ආරාධනා කරන්නයි කතා කලේ" ඔහු නැවතත් හඬ අවදි කළේ ය.
"කවදද සර් උත්සවේ තියෙන්නේ ?" මම පෙරලා ප්‍රශ්න කළෙමි.
"ජූලි 29 වෙනිදා.උදේ 10.30ට තියෙන්නේ. මම ආරාධනා ප්‍රත්‍රය එවන්නම්. ඔයාට එන්න පුලුවන් නේ ද ?" ඔහුත් මගෙන් පැණයක් විමසුවේ ය.
"ඔවු සර් පුලුවන්.. !" විදුහලේ විදුහල්පති තුමාගේ ඉල්ලීමට මම අවනත වුනිමි.
ශා. සෙබස්තියන් විද්‍යාලය කියන්නේ මා පුරා වසර එකොලහක් අධ්‍යාපනය ලද විද්‍යාලයයි. ඉතින් එවැනි විද්‍යාලයක උත්සවයක ආරාධිත අමුත්තාගේ තැන ලැබීම මා හීනෙකින්වත් සිතූවක් නොවේ.
නමුත් අද ඒ දේ සිදුවී ඇත ! ඒ දිනය අදයි !
මා සිතේ සියුම් චකිතයක් ද මතුවේ. ඒ මෙවැනි ආරාධනයක් මා ලද පළමු අවස්ථාව නිසා විය යුතු ය. මා ආරාධනා පත්‍රයේ සදහන් වේලාවටම විදුහලේ ප්‍රධාන ගේට්ටුව අසලට ගියෙමි.
පාසල් ළමුන්ගෙන් සැදුම්ලත් බෑන්ඩ් කණ්ඩායමක් මා ඉදිරියේ දිස් වූයේය. එසේම මා පිළිගැනීමට බුලත් අතක්ද අතැතිව තවත් ළමෝ දෙදෙනෙක් විය. ඔවුන්ගේ වැදුම් පිදුම් වලට අනතුරුව මා පෙරහැරින් උත්සව ශාලාව කරා ගියෙමි.
