සිතින් මහියංගනේ සැරිසැරුවෙමි

අද උදේ බස් එකේ යනකොට මට අපූරු සිංදුවක් අහන්ඩ හම්බ උනා. බස් වල රේඩියෝ එකේ දාන සිංදු ගොඩක් වෙලාවට කැමැත්තෙන් අහනවාට වඩා බලෙන් අහන්ඩ සලස්වලා නෙහ් තියෙන්නේ.ගොඩක් වෙලාවට බස්වල රේඩියෝ එකේ යන සිංදුවලින් වැඩිහරියක්ම තියෙන්නේ නාහෙන් අඬන ඒවා. පැයක් දෙකක් බස්සෙකේ වාඩිවෙලා එලියට බහිනකොට නාහෙන් ඇඬිලි අහලා හොඳටම හෙම්බත් වෙලා.

ඔය නානාප්‍රකාර සිංදු අතරේ මට එක සිංදුවක් අහන්ඩ ලැබුනා. ඒ සිංදුව තමා පහලින් දාලා තියෙන්නේ.

කඳු අතරින් උදේ හවා රිය සක හසුරන මාගේ
සුක්කානම හුරු දෑතට සෙනෙහස අහිමිද ඈගේ
කන්ද වසා හිත රවටා බැල්මක් වැටුනිද කාගේ
එක හිත නැති නුඹේ හිතත් දහ අට වංගුව වාගේ

මැද නුවරින් මං එනකොට නැගගෙන මහ කන්ද දිගේ
ඉස්සරනම් නුඹ උන්නා උඩුදුම්බර හිච්චි නඟේ
දැන් නොදකින හේතුව මට අදවත් පවසන්න හොඳේ
මගේ හිතත් සැලෙන්නෙ නෑ හුන්නස්ගිරි කන්ද වගේ

කන්ද බැහැලා මහියංගන වෙහෙර වඳිමු අපි දෙන්නා
කියූ වදන් ගොළු කරගෙන දුම්බර උත්පලවන්නා
වාන් දමන්නට කලියෙන් බැම්ම උඩින් හිත පන්නා
අලු නොගැසුනු මගේ හිතත් කුළු ගඟටම දන් දුන්නා


ඔය සිංදුව අහනකොට මගේ හිත මටත් නොදැනීම අතීත මතකයක සැරිසරන්ඩ උනා. මගේ මතකය මාවත් අරගෙන අනූ ගනන් වල අග භාගයට ගියා. ඒ වෙනකොට මම නිල් කොට කලිසමයි සුදු ෂර්ට් එකයි අඳින ඉස්කෝලේ යන පොඩි එකෙක්.ඒ කාලේ අපේ ඉස්කෝලෙන් මහියංගනේට චාරිකාවක් ගියා.

ඒක දවස් දෙකක අධ්‍යාපන චාරිකාවක් !

පලවෙනි දවසේ මහියංගනේටයි දෙවෙනි දවසට මහියංගනෙන් දිඹුලාගල හරහා පොලොන්නරුවටයි තමා අපි ගියේ. ඔය දවස් දෙකෙන් මහියංගනේ ගමන මගේ හිතේ හරි අපූරුවට සිත්තම් වෙලා තියෙනවා. ඒක හරිම සුන්දර මතකයක්. !

අපි උදෙම්ම ගෙවල් වලින් පිටත් වෙලා ආවා. උදේ කෑම කෑවේ නුවර දළදා මාලිගාවට ඇවිදින්. ඊට පස්සේ කෙලින්ම හුන්නස්ගිරිය උඩුදුම්බර හසලක වේරගංතොට හරහා මහියංගනේට.

මේ යන ගමනේදි එක පැත්තකින් කඳුවලල්ලකුයි අනිත් පැත්තෙන් මහවැලි නිම්නයයි අපේ තනිනොතනියට උන්නා. පහු පහු වෙනකොට කඳු වලල්ල අපෙන් අයින් වෙලා අපේ තනියට මිනිපේ ඇළ අපිත්තෙක්ක හිටියා. ඒ දවස්වල දහ අට වංගුව පාර හදලා තිබුනේ නෑ. ඒ නිසා අපි ගියපු බස් එක රිවර් ගගහා දහ අට වංගුව පහු කලා. අපි ආසාවෙන් බලාගෙන උන්නා. කොහොමින් කොහොමහරි දවල් කෑමට අපි මහියංගනේ විහාරේ ගාවට ආවා.

"පුතාලා දන්නවද මහියංගනේට නම හැදුන හැටි ?  මහියංගනේට ඉස්සර කිව්වේ බින්තැන්න කියලා.මහියංගනේට බින් තැන්න ය කියලා කිව්වේ වැදි ජනතාව. වැදි ජනතාව බින්තැන්න කිව්වට පස්සේ පස්සේ අපේ පණ්ඩිවරු මේ ගමට මහියංගනේ කිව්වා. බින් එහෙමත් නැත්තං මහි. තැන්න එහෙමත් නැත්තං අංගනය එකතු වෙලයි මහියංගනේ උනේ." අපේ ජනක සර් අපට පැහැදිලි කලා.

"මෙතනින් පස්සේ අපි සොරබොර වැවෙන් නාලා ගිරාඳුරුකෝට්ටේ ඉස්කෝලේ රෑ ගත කරන්ඩ ඉන්නේ. රෑ කෑම අපිම උයාගන්ඩ ඕනා. ඒ නිසා ඉක්මන් කරමු." සර් තව දුරටත් කිව්වා.

ගිරාදුරුකෝට්ටේ අයිති වෙන්නේ මහවැලි සී කලාපෙට. වැව් මැද්දෑවේ තියෙන ගස් අතුවල ගිරව් බෙන හදාගෙන ජීවත් වෙනවා. උන් උදෙම්ම කෑම හොයාගෙන බෙන වලින් ඉගිලිලා ගිහිං හවස් අතේ ආයෙම බෙන වලට එනවා. ගිරවුන් එක්කම අඳුරට යන නගරය ගිරා අඳුරු කෝට්ටේ, ගිරාඳුරුකෝට්ටේ උනා කියලා තමා අපේ සෑර් අපට පැහැදිලි කරලා දුන්නේ.

ගිරාඳුරුකෝට්ටේ ඉස්කෝලෙත් හරි අපූරුයි. එක පැත්තකින් ලස්සන වැවකට මායිම් වෙන, වාහනේක සද්දයක්කත් ඇහෙන්නේ නැති හරි නිස්කලංක පරිසරේක තියෙන ඉස්කෝලයක්.

මහියංගනෙයි ගිරාඳුරුකෝට්ටේ ඉස්කෝලෙයි ගත කරපු අපූරු අතීතාවර්ජනයකට මාව ඒ සිංදුව අරගෙන ගියා. ඒ සිංදුවෙන් නං කියවෙන්නේ ආදර කතාවක් උනාට ඒ සිංදුවෙන් කියවෙන තැන් ටිකට ආයෙම හිතින් හරි දුවලා එන්න තරම් ලෝබ කමක් හිතෑතුලෙන් ඉපැදීගෙන ආවා. ඒත් ඒ හැඟීමට තිත තියන්ඩ සිද්ද උනා. ඒ මම බහින්ඩ ඕන තැන කිට්ටු වෙච්ච නිසා...

මම සමන් මාවත හෝල්ටෙකෙන් බැහැලා ඇවිත් කන්තෝරුවේ පුටුවකට කූඩු උනා !  :(