එක එක පලාත් වල අවසන් චාරිත්‍ර

අවසන් චාරිත්‍ර ඒ කියන්නේ කෙනෙක් මලාම ඒ පුද්ගලයාට අවසන් ගෞරවය දක්වන විදිහ පලාතෙන් පලාතට වෙනස් වෙනවා. හැමදේම නෙමෙයි සමහර දේවල් ටිකක්. අන්න ඒ දේවල් ටිකක් ලියන්න කියලා පොඩි අදහසක් ඇති උනා. හැම පලාතකම වගේ එහෙම චාරිත්‍ර දන්නේ නෑ.

සාමාන්‍යයෙන් බෞද්ධ අය මිනියක් භූමදාන කරනවට වඩා කෙරෙන්නේ සොහොන් කරන එක. එහෙමත් නැත්නම් සොහොනකට දාලා ගිනි අවුලවන එක. මම දෙවනි වසරේ ඉන්නැද්දි රුවන්වැල්ල පැත්තේ යාලුවෙක් ගේ අම්මාගේ මලගමට ගියා.යාලුවාගේ අම්මාගේ මිනියත් සොහොන් කලා. මිනිය සොහොනකට දාලා එකවරම ගිනි අවුලවන්නේ නෑ. බෑනලා දෙන්නෙක් ලොකු මන්න දෙකක් (පිහි දෙකක්) අරගෙන සොහොන වටේ කරකැවෙනවා. එහෙම කැරකෙද්දි ගමේ වැඩිහිටියෙක් "කාගෙද මේ දෙනේ කොටන්නේ ?" කියලා අහනවා.

ඊට පස්සේ බෑනලා දෙන්නා "නැන්දම්මාගේ දෙනේ කොටන්නේ " කියලා කියනවා. ඔහොම කිව්වට පස්සේ අර මන්නෙන් සොහොන් කොතේ කණුවකට කොටනවා.මෙහෙම දෙතුන් පාරක් කියලා දෙතුන් පාරක් සොහොන් කොතේ කනුවට මන්නෙන් කෙටුවට පස්සේ තමා පන්දම අරන් වට තුනක් යන්නේ.ඊට පස්සේ තමා සොහොන අවුලුවන්නේ.

ගොඩක් පලාත් වලට එහෙම සොහොනට ගිනි ඇවුලුවාට පස්සේ රෑ සොහොන මුර කරන්න ඕනේ. මොකද සමහරු භූමි පාලු ඇති කරන්න මිනි අලු පාවිච්චි කරනවා. ඒ නිසා සොහොනේ අලු ටික ගන්න වෙලාව එනකන්ම මුර කරනවා.ඒකට පොඩි ඈයෝ ගන්නේ නෑ. වැඩිහිටියෝ උනත් ඔත්තේ ගානක් ඉන්නෙත් නෑ.

අපේ සීයලාගේ කාලේ මිනියක් සොහොනට අරන් යද්දි සතයේ දෙකේ කාසි යන මගට විසි කරනවා. ඒ කාලේ සමහර කොල්ලෝ බලාගෙන ඉන්නවලු මිනිය සොහොනට අරන් යනකන්. මොකද අර සතේ දෙකේ ඒවා ටික එකතු කර ගන්න පුලුවන් නේ. ඒ කාලේ සතේ දෙකේ ඒවා ගොඩක්ම වටිනවා ලු. අපේ අප්පච්චිලාගේ කාලේ එහෙම සල්ලි විසි කලේ නෑ ලු. පොරි වගේ දේවල් ලු දම්මේ.

දැන් නම් එහෙම නෑ.දැන් මිනිය සොහොනට අරන් යද්දි වැලි කූඩ තුන හතරක් විතර අරගෙන ගිහින් යන මග හලනවා. ඒ කරන්නේ මිනිය අරන් යද්දි මිනිය ගෙනියන අයට පහසු වෙන්න ලු.ඕක අපේ ගමේ බොරලු පාරට ගැලපුනාට හන්දියේ කාපට් පාරට නම් ගැලපෙන්නේ නෑ.කාපට් පාරට වැලි ඉහපුවාම හදිස්සියකට වාහනයක් එකපාරට නවත්ත ගන්න බෑ. බ්‍රේක් අහන්නේ නෑ. ඊට පස්සේ මලගම වෙන්නේ වාහන වල යන එවුන්ගේ.

කුරුනෑගල පැත්තේ මල ගෙදරක මිනිය කනත්තේ වලදාලා මිනි වල වටේට වතුර කළ තුනක් ඉහලා මඩ කරනවා.ඒ කරන්නේ මැරිච්ච කෙනාගේ හොල්මන ආයෙම එන එක වලක්වන්න ලු.පැරැන්නන්ගේ විස්වාසනේ ඒ හින්දා අහක දාන්නත් බෑ.

එකපාරක් පුත්තලම් පැත්තේ මල ගෙදරකට ගියාම මිනිය ගෙයින් එලියට ගත්ත හැටියේ එකෙක් කනේ වැලි ගෑවෙන ගානට පුට් සයිකලේකින් වල කපන තැනට යනවා.අරූ ආවට පස්සේ තමා එතන ඉන්න සෙට් එක, මිනි වල කපන්න පටන් ගන්නේ. එහෙම කරන්නේ කලින්ම වල කපලා තිබ්බම වැලි වැටිලා වල වැහෙන හින්දා ලු. ඒක නම් චාරිත්‍රයක් නෙමේ. ප්‍රදේශය හැටියට කරන දෙයක්.

කතෝලික අයගේ මලගමකදී මිනිය ගෙනෙන්නේ පල්ලියේ කනත්තට.එහෙම අරගෙන එද්දි මිනියට ඉස්සරහින් කුරුස ඒ වගේම ඉටිපන්දම් අරගෙන කට්ටියක් යනවා. ඊට පස්සේ සීනුවක් නාද කරගෙන යන කෙනෙක් යනවා. මිනියක් කනත්තට අරගෙන යනවා කියන එක අවට අයට දැනුම් දෙන්නලු එහෙම කරන්නේ. ඔය සීනූ, කුරුස එහෙම පල්ලියෙන් ලැබෙනවා. ඒවා අරන් යන්න මලගෙදර කෙනෙක් පල්ලියට එනවා. මටත් එකම එක පාරක් පල්ලියට එන්න සිද්ධ උනා ඔය කුරුස ටික අරගෙන එන්න. මම පොඩි එකා හන්දා සීනුව තමා ගත්තේ. පල්ලියේ ඉදලා එන මග සීනුව ගගහා ඇවිත් අහල පහල එවුන් මට ' හුප් පද ' කියලා බැනලා තිබුනා.

පස්සේ අපේ අම්මගෙන් ඇහුවා මිනිස්සු එහෙම බැනලා තිබ්බේ ඇයි කියලා.එහෙම පල්ලියේ ඉදන් සීනු ගගහා ආවම භූතයෝ ප්‍රේතයෝ ඒ සීනු හඩට වැටිලා ඒ පස්සෙන් එනවලු. ඒක නිසාලු එහෙම සීනූ ගහන්නේ නැත්තේ. මිනිය ගෙදරින් අරගෙන යද්දි සීනුව ගැහුවට කමක් නෑ ලු. එතකොට භූතයෝ ටික කනත්තටනේ යන්නේ.

අපේ පැත්තෙ තරුණ කෙනෙක් (කසාද බැදපු නැති) නැති උනාම එයාව මනමාලයෙක්ට වගේ අන්දවනවා. එයාගේ මිනිය ගෙනියද්දි රතිඤ්ඤා හිටන් පත්තු කරනවා. ළමේක් ලබෙන්න ඉන්න ගෑනු කෙනෙක් මලොත් කළලය වෙනමත් ගෑනු කෙනාව වෙනමත් වලදානවා. එහෙම කරන හේතුව මම එක ලිපියක ස්වප්නා අක්කාට කමෙන්ට් එකක් විදිහට දැම්මා.කැමති නම් මෙතන ක්ලික් කරලා ඒක කියවන්න.

ඔය වගේ ඔයගොල්ලෝ දන්න දේවල් තියෙනවා නම් පහලින් කමෙන්ට් කරන්න අමතක කරන්න එපා.

-----------------------------------------------------------
ප.ලි. - යාන්තන් කතෝලික කෙනෙක්ගේ මිනියක් කනත්තට අරගෙන යන පින්තූරයක් ලැබුනා. මේ පින්තූරේ ඉස්සරහින්ම යන්නේ මම කිව්ව කුරුස අරගෙන යන අය. ඒ අය අරගෙන යන කණුවල තියෙන්නේ කුරුස. සමහර ඒවා වල ඉටිපන්දම් හයි කරලත් තියෙනවා.