මෙගා නම් අජූතයි

ඒ දවස්වල ප්‍රාසාංගික නාට්ටි කළාවක් වගේම ඒකාංගික නාට්ටි කළාවකුත් තිබ්බා. කාලයක් යනකොට ඒකාංගික නාට්ටි වලට සුවිප් එක ඇදිලා ප්‍රසාංගික නාට්ටි විතරක් ඉතුරු උනා. දැනුත් ඉදලා හිටලා ඒකාංගික නාට්ටියක් දෙකක් පෝයට දවසට යනවා. ඒ ඇරෙන්න මං දන්න තරමින් ඒකාංගික නාට්ටි නෑ.

ප්‍රසාංගික නාට්ටි ටික කාලයක් යනකොට මෙගා බවට පත්වෙලා. මට මතක විදිහට කෝපි කඩේ, දූ දරුවෝ, නෑදෑයෝ වගේ නාට්ටි ඇරුනහම මෙගා රැල්ලක් ආවේ ඉන්දියානු නාට්ටි වලින්.ඉන්දියන් නාට්ටි ගෙඩි පිටින් මෙහෙ ගෙනත් හඬ කවලා පෙන්වන්න ගත්තා. ඒකත් ටික කාලයක් කලැයි කියමුකෝ.

ඊටත් පස්සේ දේශිය කලාකරුවන් නගා හිටුවන්න කියලා පිටරටින් එන නාට්ටි, චිත්‍රපටි වලට බද්දක් ගහන්න ගත්තා. ඒ බද්ද නිසා රජයට අමතර ආදායමකුයි මහජනතාවට රජයට විරුද්ධව කතා කරන්න මාතෘකාවක් ලැබුනා. මේ බද්දෙන් දේශිය කලා නිර්මාණ වලට අත්වෙච්ච සෙතක් තියෙනවද කියලා නම් දන්නේ නෑ.

දැන් නම් මෙගා නාට්ටි ඇරෙන්න වෙන නාට්ටි සෑහෙන අඩුයි. බලන බලන හැම නාලිකාවෙම තියෙන්නේ මෙගා නාට්ටි ඒ විතරක් යෑ බලන බලන හැම නාට්ටියේම ඉන්නේ නෙහාරයි මේනකයි ! මට නම් මුන් දෙන්නගේ රංගනය දැක්කහම බඩ පෙරලි කරගෙන ඔක්කාරෙට වගේ එනවා. රංගනය අජූතයි !

මුන් දෙන්නා වගේම ඔහේ දෙබස් කියවන නළු නිළියෝ වැහි වැහැලා. ඒත් වගේමයි හැම නාට්ටියකම තියෙන්නේ එකම වගේ කතා තේමාවක්. මිනිස්සු කොහොම මේ නාට්ටි බලනවද මන්දා. නාට්ටියක් මෙගා උනාට කමන් නෑ, ඒක බලන මිනිස්සුන්ට අපුලක් නැතුව බලන්න පුලුවන් විදිහේ ගුණාත්මක නාට්ටියක් බිහි වෙනවා නම්.

ඒත් ඉතින් හතු පිපෙන්නා වාගේ බිහිවෙන නාට්ටි වලින් ගුණාත්මක බාවයක් පතන එක අතකට මෝඩකමක් ! ඒකෙන් මේකෙන් වෙන්නේ ප්‍රේක්ෂකයගේ රසවින්දන අවර ගණයේ නිර්මාණයකට කොටු වෙන එක.

අපොයි...මෙහෙමත් නාට්ටි කෙරුවාවක් !