අපාය හා දිව්‍යලෝකය

අහලා තියෙනවද මේ කතාව ?

ඔන්න එක මනුස්සයෙක්ට දිව්‍යලෝකයයි අපායයි බලලා එන්න පුලුවන් වෙන විදිහේ අපූරු වරයක් ලැබුනාලු. ඒ වරය ලබාගත්ත මනුස්සයා මුලින්ම ගියේ අපායට ලූ. ඒ යනකොටත් අපායේ දවල් කෑම, මේසෙට ඇරලලු තිබ්බේ.

හරි අපූරු කෑම වේලක් ලු.. කෑම ටික දැක්කහම අපායේ කෑමද කියලා හිතාගන්ඩ බැරි තරම් ලූ. කොටිංම හිතාගන්ඩකෝ හොඳ වෙඩිමක තියෙන කෑම වේලක්.. අන්න එහෙම කෑම මේසයක්ලූ අපායේ තිබ්බේ. කෑම වෙලාවට බෙල් එක ගැහැව්වහම කට්ටිය මේසේ ලඟට ඇවිත් කෑම බෙදාගත්තාලු.

ඒත් මේ කට්ටියගේ අත්, වැලමිට ගාවින් නමන්ඩ බෑලූ. මේ නිසාම බෙදාගත්ත කෑම වේල කටට දාගන්ඩ විදිහක් නැතුව එක එකා කේන්තියෙන් පුපුර පුපුර ඉන්නවාලු. කෑම වෙලාව ඉවර වෙන බෙල් එක වැදුනහම බෙදාගත්ත කෑම එක හලලා කේන්තියෙන් යන්ඩ ගියාලූ.

ඔන්න ඊට පස්සේ අර මනුස්සයා ඊලඟට ගියේ දිව්‍යලෝකයට ලූ. ඒ යනකොටත් දවල් කෑම ලෑස්ති කරලා ලූ. අර විදිහෙම කෑම මේසයක්ලු තිබ්බේ. අර විදිහටම මේ අයගෙත් අත් වැලමිට හරියෙන් නමන්ඩ බෑලූ. වෙනසකට තියෙන්නේ අපායේ වගේ නෙමේ මේ අය තමන් බෙදාගත්ත පිගානෙ කෑම අනිත් කෙනාට කවනවලු. ඒ අයත් අනිත් අයට කවනවලූ.

මේ නිසා සියල්ලෝම බඩ පුරවගෙන සතුටින් විසිර ගියාලු.

ඔන්න ඔය කතාව දවසක් පූජාවකදි ෆාදර් කිව්වට පස්සේ කතාව සාවදානව අහගෙන උන්නු පොඩි කොළු පැටව් දෙන්නෙක් මෙහෙම කියනවා.

"අපායේ මිනිස්සු හරි මෝඩයිනේ අයියේ... "

"ඇයි ඒ ??" අයියගේ ඇස්ගෙඩි දෙක නළලෙලු.

"ඉතිං අයියේ කෑම කන්න අත්දෙක ඔන යෑ.. කෑම ටික හොඳට අනලා බල්ලෙක් වගේ පිඟානට කට තියාගෙන කෑවා නං හරිනේ.... !"

"ඕ...වෙලාවකට අපිත් එහෙම කන්නේ. උං මෝඩයෝ ටිකක්... !"

නිස්සද්ද වෙලාවක ඇහිච්ච පුංචි කටහඬවල් දෙකක් නිසා කට්ටිය පොඩි හිනාවකුත්තෙක්ක ඒ දිහෑ හැරිලා බැලුවා. මුන් දෙන්නෑ අම්මට පොලෝ පලාන යන්ඩ තරං ලැජ්ජයි. ඊට පස්සේ කට්ටිය එහාට්ට මෙහාට්ට වෙනකං ඉදලා උන් දෙන්නෑ කන් දෙක වට එකහමාරක් විතර කරකැව්වා.

ඊට පස්සේ දෙන්නා හුම් සද්දයක් නෑ...  ආයේ නං මතක තියෙන කාලෙක කිසිම පූජාවකට පල්ලිය ඇතුලට ගියෙ නං නෑ.. :)

-------------------------------------------------------------
ප.ලි. - වැඩ අඩු දවස් ටිකක් නිසා මේ ටිකේ ටිකක් වැඩිපුර මොනාහරි ලියතෑකි. මේ විවේකය ඊලඟ මාසේ වෙනකොට නං නැතිවේවි.. :(