25 February 2016

අද ඈගේ අවසන් දිනයයි

කාලෙකට උඩදි ඉන්දියාවේ ජනාධිපති වෙලා හිටපු මහාචාර්ය අබ්දුල් කලාම් මහත්මයා කියලා තියෙනවා මෙහෙම කතාවක්.

"ඔබ, ඔබේ රැකියාවට ආදරය කරන්න. නමුත් ඔබ රැකියාව කරන ආයතනයට ආදරය නොකරන්න.ඒ මන්දයත් ඔබ රැකියාව කරන ආයතනය, ඔබට දක්වන ආදරය නවත්වන දින ඔබවත් නොදන්නා බැවිනි."

ඔන්න ඔය කතාව කොච්චරක් දුරට නිවැරදිද කියලා තේරුම් ගත්ත දවසක් අද.ඒකට මූලිකවම හේතුව උනේ මීට අවුරුද්දකුත් මාස දහයකට කලින් අපේ ආයතනයට තේ හදන්න ආපු මැදිවයසේ ගෑනු කෙනාගේ රස්සවේ අන්තිම දවස අද වෙච්ච නිසා.

 ඒ ගෑනු කෙනාව මං ශාන්ති කියලා හඳුන්වන්නම්. ශාන්ති මැදිවියත් පසු කරපු අවිවාහක කාන්තාවක්.

ශාන්තිගේ පවුලේ හිටියේ එයයි එයාගේ අම්මයි තාත්තයි. මුළු ගෙදරටම රස්සාව කලේ ශාන්ති විතරක්ම නිසා පවුලේ තිබ්බ එකම ආදායම් මාර්ගය උනේ ශාන්තිගේ තේ හදන රස්සාව විතරයි.

17 February 2016

මගේ හොඳම යාළුවා - 2 වන කොටස

අසංක සංජීව කියන මගේ හොඳම යාළුවා ගැන ලියන ලිපියේ දෙවැන්න තමා මේ ලියන්නේ.

අපි දෙන්නම සිස්සත්තේ ෆේල් වෙච්ච නිසා ඒ ඉස්කෝලෙම රැඳෙන්ඩ උනා කියලා ආයේ අමුතුවෙං කියන්ඩ ඕන නෑ නේ.දැන් වගේ නෙමේ ඒ කාලේ සිස්සත්තේ ප්‍රතිපල එනකොට අපි හයේ පන්තියේ ඉගෙන ගන්නවා.

හයේ පංතියේ ඉගෙන ගන්න දවස්වලදි මගේ මතකයේ තිබ්බ සිද්ධිය තමා ඌයි මායි සරුංගල් අරින්ඩ ගියපු දවස්. දවසක් සරුංගල් අරින්ඩ ගිය වෙලේක මගේ අතින් උගේ සරුංගලේ වතුරට වැටුනා. ඊට පස්සේ ඌයි මායි වෙල මැද්දේ මරා ගත්තා.


හතේ පංතිය...  හතේදී සුමුදු වාසනා ලොකු ළමේක් උනා කියලා මතයක් ඇරෙන්ඩ අසංකයායි මායි කරපු දේවල් නං මතක නෑ. 

ඊට පස්සේ අටේ පංතිය... ආහ් හා... සෞම්‍යා නිර්මාණි ලොකු ළමේක් උනේ ඒ අවුරුද්දේ දි.. මායි අසංකයයි ඒකිට විහිලු කලා මතකයි. ඒක නං වෙනම පෝස්ට් එකකිං කියන්ඩ වටිනවා. :)