අපේ මලයා සහා ගමේ පළවෙනි දොස්තර

අද මම වැඩට ගියේ නෑ.. අද නිවාඩුවක් දැම්මා. ඒ වෙන මොහොකටවත් නෙමේ. අපේ මලයගේ උපාධිප්‍රදානෝත්සවය යෙදිලා තියෙන්නේ අද.

ඒ නිසා අපි කට්ටියම උදෙන්ම කොළඹ බණ්ඩාරනායක අනුස්මරණ ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවට ගියා. අපේ මලයා ලෑස්ති කරලා තිබුන වෑන් එකේ තමයි කට්ටියම ගියේ.

ශාලාවට ඇතුල් වෙන්න අවසරපත් දෙකක් විතරයි තිබුනේ. මායි අපේ උන්දැයි කලින් ඉදලම හිතාගෙන උන්නා අම්මලා උත්සවේට ගිහිං එනකන් අපි දෙන්නා එලියෙන් ඉන්නවයි කියලා. ඒත් අපි දෙන්නටත් අවසරපත් දෙකක් ලැබුන නිසා එලියට වෙලා ඉන්ඩ උනේ නෑ.අපි දෙන්නත් උපාධි ශාලාවට ගියා.

මේ උපාධි උත්සවේ කොටස් දෙකකට තිබුනේ. පලවෙනි කොටස වෛද්‍ය පීඨයේ අයටයි ශාස්ත්‍ර පීඨයේ අයටයි උපාධි දුන්නා. ඉතිරි පීඨ වල අයට උපාධි දෙන්නේ ඊලඟ කොටසට.

අපේ මලයා කැළණිය සරසවියේ වෛද්‍ය විද්‍යා උපාධිධාරියෙක්.ඒ වගේම තමයි අපේ මලයා තමා අපේ ගමෙන් බිහිවෙච්ච පළවෙනිම වෛද්‍යවරයා.

ඒ කොයි වෙතත් අපේ ගෙදර අයට අද සෑහෙන සතුටු දවසක්. විශේෂයෙන්ම මට සෑහෙන සතුටු දවසක්. මොකද මට කියලා කුරණි වලින් මනින තරම් සහෝදරයෝ ඉන්න එකක් යෑ.. ඒ නිසා මගේ හිතට ලොකු සතුටක් දැනුනු දවසක් අද. ඒ නිසාමයි මේ බ්ලොග් සටහනත් ලියා තියන්ඩ හිතුවේ.

අපේ මලයා මොන උපාධිය ගත්තත් මට නම් තාම දැනෙන්නේ එදා වගේම මාත් එක්ක රණ්ඩු වෙච්ච මාත්තෙක්ක හිනා වෙච්ච මාත්තෙක්ක බැනගත්තු එකාමයි කියලා.

ඔය පහලින් තියෙන පින්තූරේ ඉන්නේ අපේ මලයා.පේනවනේ හෙන ගැම්මෙන් ඉන්නේ කියලා... පුඃ :)

උදේ ඉදලා එහාට්ට මෙහාට්ට දුවලා හරිම මහන්සියි. ඒත් ඉතින් අදම පොඩි සටහනක් බ්ලොග් එකේ දාලම ඉන්නවා. එහෙනං මං යනෝ.. ජය වේවා !