පින්තූර ගැනිල්ල

මීට කලින් මහියංගනය ගැන ලියපු ලිපිය ලියනකොට මට මතක් වෙච්ච දෙයක් තමයි ඒ දවස්වල කැමරාවකින් පින්තූරයක් ගන්න එකත් මාර ගෙමක් කියන එක. ඒ දවස්වල කිව්වේ වැඩි ඈතක නෙමේ අනූ ගණන් වල.

ඒ දවස්වල දැන් වගේ ඩිජිටල් කැමරා තිබුනේ නෑ. තියෙන්ඩත් ඇති.. ඒ හැටි ජනප්‍රිය වෙලා තිබුනේ නෑ. හැමදේටම තිබුනේ ෆිල්ම් රෝලක් දාපු කැමරා. ඒ කැමරාවට ෆිල්ම් රෝල හරියාකාරව දාගන්න ඕන. ඊට පස්සේ ෆොටෝ එකෙන් ෆොටෝ එකට ෆිල්ම් රෝලේ එක කට්ටක් පන්නන්ඩ ඕන. එහෙම නැත්තං කලින් ගහපු ෆොටෝ ෆ්‍රේම් එකේම දෙවෙනි පාරත් ෆොටෝ එක වදිනවා.
සමහර කැමරා වල නං ෆොටෝ එකක් ගැහුවට පස්සේ ෆිල්ම් රෝලේ කට්ටක් පැනලා ඊලඟ ෆ්‍රේම් එකට ඉබේම සෙට් වෙනවා. ඒ නැති කැමරා වල ඒක මැනුවලි කරන්න ඕන. රෝල ඉවර වෙනකන්ම පින්තූර ගැහුවට පස්සේ ෆිල්ම් රෝල ඔතන්ඩ දාන්ඩ ඕන. වැරදිලා හරි කැමරාව ඇරලා බැලුවොත් මෙච්චරවෙලා ගහපු පින්තූර ටික නැති වෙනවා.

ඔය ෆිල්ම් රෝල සෙට් කරන විදිහ නෙහ්... පින්තූර ගන්නකොටත් ගානට බැලන්ස් කරලා ගන්ඩ ඕන. නැත්නම් පින්තූරේ බෙල්ල නැතුව හරි ඉනෙන් පහල නැතුව හරි පින්තූර ලැබෙන්නේ.

තව දෙයක් තමා ඒ කාලේ එක එක හැඩේට පින්තූර ගන්න නං කැමරාවේ ලෙන්ස් එක ඉස්සරහින් එක එක ගැජට් කෑලි අල්ලන්ඩ ඕන. අපේ නැන්දෑ මඟුල් ගෙදරදී කපල් එකෙ ෆොටෝ එකක් ගන්ඩ කලින් ලෙන්ස් එකට ඉස්සරහින් හාට් ෂේප් එකේ ගැජට් එකක් ඇල්ලුවා. ෆොටෝ එක සුද්ද කරලා ඉවර උනාට පස්සේ තමා දන්නේ කපල් එක හාට් එක මැද්දේ ඉන්න පින්තූරයක් අරගෙන තියෙන්නේ කියලා.

ඒ කාලේ කොඩැක්, කොනිකා වගේ ෆිල්ම් රෝල් හරිම ජනප්‍රියයි. 12,24,36 වගේ රෝල් එහෙම තිබ්බා. ඒවයින් ෆොටෝ ගහනකොට හරි පරිස්සමින් ගැහුවේ. දැන් වගේ ආගිය අතේ ෆොටෝ ගහන්ඩ බෑ නේ. සීමිත පින්තූර ප්‍රමාණයක් නෙව ගහන්ඩ පුලුවන් වෙන්නේ. අනික තව රෝලක් ගන්ඩ අතේ සල්ලි තියෙනවයි කියලා යෑ.

කොහොමහරි ඒ කාලෙත් පහු වෙලා ඩිජිටල් යුගේට ආවට පස්සේ හැම ගහක් ගලක් ගානෙම පින්තූර ගන්ඩ පුලුවන් ක්‍රමයක් ආවා. ෆිල්ම් රෝල් හොය හොයා ඉන්ඩ ඕනත් නෑ. මෙමරි චිප් එක පිරෙනකන්ම උනත් පින්තූර ගත්තෑකි. ෆොටෝ ටික සුද්ද කරනවා නං විතරයි වියදමක් යන්නේ. :)

පින්තූර සුද්ද කරන්නේ නැත්තං ඒ ගානත් ඉතුරුයි. ඉස්සර නං ෆිල්ම් රෝලටයි සුද්ද කරන්ඩයි වෙන වෙනම සල්ලි ගෙවන්ඩ එපෑ.

හ්ම්ම්ම්....තාක්ෂණේ කොච්චර සරල වෙලා ද :)