උපන්දින තෑග්ග

පහුගිය ජුලි මාසේ මම් අදුනන ගෑනු ළමයෙක් ගේ උපන්දිනයක් තිබ්බා.උපන්දිනේට කලින් දවසේ මට කෝල් එකක් දීලා කිව්වා එයත් එක්ක උපන්දිනේ දවසේ පන්සල් යන්න එනවද කියලා. උපන් දිනේ දවස නිසා එන්න බෑ කියන්නත් බෑ. අනිත් එක පන්සල් යනවා වගේ හොද වැඩකට එන්න කියන්නේ. ඔක්කෝටම වඩා කෙල්ලෙක් එන්න කියන්නේ. ඉතින් නොගිහින් කෝම !!!!

මාත් එන්නම් කියලා කිව්වා. කොහොමහරි උපන්දිනේ දවසේ එන්න කිව්ව අදාල බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට ගියා. දෙන්නම බස් එකට නැඟලා වාඩි උනා. බස් එක ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් පිටත් උනා. මම් දෙන්නටම ටිකට් ගත්තා (මේකි ටිකට් ගන්නවා කිව්වට ගත්තේ නෑ.)

මෙන්න බොලේ මේ කෙල්ල අඬනවා. බස් එකේ එවුන් ඇස් කටේ තියාගෙන බලන් ඉන්නවා හරියට මම් මොනාහරි කරලා වගේ.ශේප් එකේ මම් ඇහුවා මොකෝ අඬන්නේ කියලා. මෙන්න එකපාරටම ඒකි කියපි "උපන්දිනේ දවසේ තෑග්ගක් ගන්න තාත්ති බැංකු පොතට සල්ලි දාලා නෑ." කියලා. ඉතින් මම් කිව්වා තාත්තට අමතක වෙන්න ඇති කියලා. මෙන්න ඒක කිව්වා විතරයි ඇඬිල්ල තව වැඩි උනා.

"මට කවදාවත් උපන්දිනේක මෙහෙම වෙලා නෑ. මට හැම උපන්දිනේ දවසකම තෑගි ලැබිලා තියෙනවා. අද විතරයි ලැබුනේ නැත්තේ" කියලා ආයෙමත් හොටු හූර හූර අඬන්න ගත්තා. මහපොල වාරික ටිකත් ඉවර වෙලා හන්දා තෑග්ගක් අරන් දෙන්න මා ලඟ වැඩිපුර කීයක්වත් තිබ්බේ නෑ.

කොහොමහරි පන්සල් ගිහින් එනකන් එකාසීරුවටම මේකි ඇඬුවා. මට සංසාරේ එපා උනා. ඇයි වදේ දෙමව්පියෝ දරුවන්ට පොඩිකාලේ ඉදන් පුරුදු කරලා තියෙන විදිහ නේ. මට නම් උපන්දිනේ දවස කියලා කියන්නේ එක දවසක් විතරයි. අපේ අප්පච්චිට සල්ලි තිබ්බොත් විතරක් එදාට කේක් එකක් ගේනවා. නැත්නම් ඒකත් නෑ.

තෑග්ගක් කියලා නාමයක් ලැබිලත් නෑ. දෙමව්පියෝ දෙන්න උත්සහ කරලත් නෑ. දෙන්න පුලුවන් කමකුත් නෑ. අපට ඕනෙත් නෑ. අම්මයි අප්පච්චියි අපිට මේ ජීවිතය දීපු එකත් ලොකු තෑග්ගක්. මෙච්චර දුරට උගන්වපු එකත් ලොකු තෑග්ගක්. ඒ ඇතිනේ.

අම්මෝ ආයේ නම් උපන්දින වලදි කෙල්ලොත් එක්ක ගමන් නෑ !!!! ඉල්ලගෙන මාමයිට් ගාගන්නවා කියන්නේ මේකට වෙන්න ඇති. !!!