ආදර කඳු තරණය

අපි උදෙම්ම සුරතලී ඇල්ල බලාගෙන එතනින් නාලා ප්‍රධාන පාරට ආවා. ඒ ආවේ පඹහින්න බස් එකක නගින්ඩ.සුරතලී ඇල්ල හරියේ පාරේ විනාඩි විස්සක් විතර ඉන්නකොට බස් එකක් ආවා. ඒක කොළඹ බදුල්ල බස් එකක්.. අපි එකේ නැගලා පඹහින්න හන්දියට ටිකට් ගත්තා.

පෑ කාලක් විතර යනකොට අපිට පඹහින්න ඔර්ලෝසු කණුව ගාවින් බැහැගන්ඩ පුලුවන් උනා. ආදර කඳු නගින්ඩ එනවා නං කොළඹ-බදුල්ල බස් එකේ ඇවිත් පඹහින්න හන්දියෙන් බහින්ඩ ඕන.

මේ එනකොට වෙලාව 1.28යි කියලා තිබ්බත් ඇත්තටම වෙලාව දහයට විතර ඇති. පඹහින්නේ ඉදලා සබරගමුව විශ්ව විද්‍යාලයට ගොඩක් ලඟයි. මීටර් 500ක් විතර තියෙනවා කියලා තමා බෝඩ් එකේ තිඋනේ.

අපි පඹහින්නට ඇවිත් අපේ ගමන් සඟයට කෝල් එකක් දුන්නා.  අපේ ගමන් සගයා සබරගමු විශ්ව විද්‍යාලයේ පළවෙනි වසරේ කළමණාකරන පීඨ සිසුවෙක්... ! කාඩ් එක කියනවා නං ඌ 'හිට්ටා' !

අපි කට්ටිය හිට්ටා මල්ලි එනකන් බලාගෙන උන්නා. ඒ වෙනකොට පානුයි කෙහෙල්ගෙඩිත් ගත්තා.කන්ද නගිනකොට දවාලට කන්ඩ මොනාහරි තියෙන්ඩ එපෑ.. ආහ් කියන්ඩ අමතක උනා ග්ලූකෝස් පැකැට් දෙක තුනකුත් ගත්තා.

කෑම බීම ටිකත් අරගෙන අපි ප්‍රධාන පාරට ආවා. එතකොට තමා අපි නගින කන්ද පෙනුනේ.ඔය පහල පින්තූරේ  ඈතින්ම පේන කන්ද තමා ආදර කඳුවැටිය... !

ඔය සේරම කරගෙන වික වෙලාවට පස්සේ අපි පඹහින්නෙන් පිටත් උනා. පඹහින්නේ ඉදලා මීටර් 100ක් විතර බදුල්ල පැත්තට ගිහින් වම් අත පැත්තට තියෙන අතුරු පාරට හැරුනා.

අතුරු පාර දිගේ ගමක් මැද්දෙන් සෑහෙන දුරක් යන්ඩ ඕන. ඒ ගියහම තමා කන්ද නගින තැනට එන්ඩ තියෙන්නේ. එතන ඉදලා කැලෑවක් මැද්දෙන් ගමන් කරන්ඩ තියෙන්නේ. කුරුල්ලන්ගේ කෑ ගැහිලියි දිය පාරවල් වල වතුර ගලන සද්දෙයි ඇරුනම වෙන කෘතිම සද්ද කිසිම දෙයක් නෑ..

හරිම සුන්දර ගමනක් ඒක. මේ පාරෙන් ටික දුරන් ගියහම පන්සලක් හම්බ වෙනවා. පන්සලක් කිව්වට මේක ආරණ්‍යයක්..වනගත හාමුදුරුවරු භාවනායෝගීව වැඩ වාසය කරන තැනක්..

ආරණ්‍යය පහු කරගෙනම අපි ගමන පිටත් උනා.අපේ අඩිපාර වැටිලා තියෙන්නේ ආරණ්‍යය තියෙන ගල අයිනෙන්.. අපි උන්නාන්සේලාගේ දැහැන් බිඳින්නේ නැතුව හීන් සැරේ පඩිපෙල් නැග්ගා. මේ පඩිපෙල් වලින් පස්සේ වගුරු බිමක් වාගේ තැනකට එන්ඩ තියෙන්නේ.

කූඩැලු විමානේ...!

ඉක්මනින්ම යන්ඩ ඕන. නැත්නම් කූඩැල්ලෝ ගලවලා ඉවරයක් නැති වෙයි. මේ නිසා සිද්ධාලේප, දෙහි වගේ ඒවා ගේන්ඩ අමතක කරන්ඩෙපා... කූඩැල්ලෝ කොච්චර කෑවද කියනවා නං මයේ කකුල් දෙක ඉදිමිලා තිබුනා. අපේ තාත්තා ලාක්ෂාදි ගාලා තමා ඉදිමුව අඩු කර ගත්තේ.

අපි මේ ආදර කන්දයි කියලා කිව්වට මේක පඹහින්නේ පරවියන්ගල කඳු මුදුන ! එක කන්දක් නෙමේ කඳු මුදුන් හතක් තියෙනවා. අපි අඩුම තරමේ කඳු මුදුන් පහක්වත් ඒගන්ඩ කියලා තමයි කල්පනා කලේ.

මොකද ඉර එලිය නැතිවෙන්ඩ කලින් බැහැගන්ඩ එපෑ.. ආදර කඳු නගිනවා නං අඩුම තරමේ උදේ අටටවත් නගින්ඩ පටන් ගන්ඩ ඕන. නැත්නම් කළුවරේ පාර හොයාගන්ඩවත් බැරි වෙනවා.

වගුරුබ්ම පහු කලට පස්සේ ටිකක් විතර සීග්‍ර නැග්මක් තිබුනා.නැග්ම සීග්‍ර උනාට ගමන සුන්දරයි. හැබැයි කූඩැල්ලෝත් අඩු නෑ..

මේ හරිය නැග්ගට පස්සේ තියෙන්නේ පයිනස් කැලයක්.ඒ හරියේ නැග්ම ඒ තරම්ම සීග්‍ර නැති උනාට පයිනස් කොළ වැටිලා නිසා ලිස්සන ගතියක් තියෙනවා.ඒ වාගේම පොළොව සෑහෙන වියළියි. අතරින් පතර ලස්සන හීන් බෝවිටියා මලුත් පිපිලා තිබුනා...

 මේ හරිය යාගත්තට පස්සේ අපිට තැන්නක් හම්බ වෙනවා. තැන්නේ නං කිසි ගේමක් නැතිව යාගන්ඩ පුලුවන්. කිසිම මහන්සියක් දැනෙන්නේ නෑ.. ඒකත් සුන්දර පරිසර පද්ධතියක්. අපි මහන්සිය නිවෙන්ඩ ටික වෙලවක් එහේ නැවතිලාත් උන්නා.

 මහන්සිය නිවාගත්තට පස්සේ අපි ආයේ අපේ ගමන පිටත් උනා.මෙච්චර දුරක් ආවත් අපි අපේ ඉලක්කයට ඇවිල්ලත් තිබුනේ නෑ. අපිට එච්චර වෙලා තැන්නේ ඇවිදින්ඩ වාසනාව තිබුනේ නෑ..ආයෙම කඳු නැගිල්ලක් තිබුනේ. ඒ හරිය නැග්ගට පස්සේ අපිට වතුර ගන්ඩ පුලුවන් දියපාරක් හම්බ උනා.

මෙතනින් අපි අපේ වතුර බෝතල් ටික පුරව ගත්තා... ශීතකරණයෙන් ගත්තා වාගේ සීතල වතුර ටිකක් බොන්ඩ ලැබුනා නිසා අපේ මහන්සිය ගොඩක් අඩු උනා. අපි මේ හරියට එනකොට දවල් කෑම වෙලාවට කිට්ටු වෙලා හන්දා අපි ගෙනාපු පානුයි කෙහෙල් ගෙඩියි කන්න ගත්තා.

තව එකෙක් බිස්කට් එහෙමත් ගෙනත් තිබ්බ හන්දා අපි ඒවත් කාලා කූල් වතුර බීවා.

දැන් ආයෙමත් ගමනේ... පි කොහොමහරි දෙකහමාර වෙනකොට එක කඳු මුදුනකට යාගත්තා. එතනින් එහාට්ට ගමන අමාරු නෑ..

තව ටිකක් අපි කන්දේ ඇවිද්දා...මේ හරියේ ලස්සන කියලා නිම කරන්න බෑ..අපේ ඇස් පින් කරලා මදි මේ සුන්දරත්වය විඳින්ඩ.ඇත්තටම ලස්සන කඳු මුදුනක්.. !

ඔය ඉහලින් පේන්නේ අපි ආපු පාර. ඒ පාරේ ඇවිල්ලා අපි කඳු මුදුනේ වාඩි වෙලා උන්නා. මේ හරියට සමනළ වැවයි සබරගමු සරසවියයි ලස්සනට පේනවා මෙන්න මේ වාගේ.

ඔය ඈතින්ම පේන්නේ සමනළ වැව... ඊට ටිකක් මෙහායින් පිට්ටනියක් වාගේ පේන්නේ සබරගමු සරසවියේ පිට්ටනිය. ඒත්තෙක්කම සබරගමු සරසවියේ ගොඩනැගිලිත් පේනවා. ඒවා නං ඇස් වලින්ම දකින්ඩ ඕන.. පින්තූර වලට ඒ හැටි ලස්සන නෑ..

මේ වෙලාවෙදි තමා මට අර සිංදුව මතක් උනේ... !

සමනල වැව පුරවන්නට බෙලිහුල්ඔය ගලා ඇවිත්
ආදර කඳු තරණය කර දෙහදක් අද වෙන්ව ගිහින්
සුවඳ හදේ රඳවලා යන්න ගිහිල්ලා 

පහන් තරුව පායා විත් ඔබ එන බව පවසන විට
සරසවියේ රෑනින් ඔබ ඉගිල ගිහිල්ලා
සුවඳ හදේ රඳවලා යන්න ගිහිල්ලා

පෙරදින අප හමු වූ තැන නටඹුන් පමණකි කඳුලක
කඳු අතරේ වලා රොදක ඔබ සැඟවීලා
සුවඳ හදේ රඳවලා යන්න ගිහිල්ලා

සමනළ වැව බලාගාරයක් හන්දා ඒක බලන්ඩ යන්ඩ දෙන්නේ නෑ.. නමුත් අපි ඈතින් ඒ සුන්දරත්වය විඳ ගත්තා. සමනළ වැවේ සුන්දරත්වය වින්දායින් පස්සේ අපි අපේ ගමනේ ඉතුරු ටික පටන් ගත්තා. ඒ ටිකත් ගිහින් අපි කොඩිය ගහලා තිබ්බ තැනට ආවා.

කොඩිය ගහපු තැනටත් ඇවිත් ටික වෙලාවක් ගිමන් හැරියා. මේ වෙනකොට අපි මුදුන් පහක් නැගලා ඉවරයි..ඒත් කඳු වැටිය ඉවර නෑ.. වෙලාව හතරට විතර ඇති. තව හිටියොත් රෑ වෙන නිසා අපි ආදර කන්දට සමු දෙන්න පටන් ගත්තා.

හතරාමාර වෙනකොට බහින්ඩ පටන් ගත්තට අපි පහලට බැහැලා ඉවර වෙනකොට හතහමාර උනා. වටින්ගොඩින් කළුවරත් වැටිලා.. තව රෑ උනා නං අපට කන්ද උඩ නවතින්ඩ වෙනවා.මොකද අපි කා ළඟවත් ටෝච් එකක් තිබුනේ නෑ..

කන්ද බැහැලා ඇවිත් අපි පඹහින්න කඩේකින් රෑ කෑම කෑවා. රෑ කෑම කෑවට පස්සේ  අපි කොළඹ-බදුල්ල බස් එහෙක එල්ලුනා. බස් එකේ ඇවිත් නුගේගොඩින් බහිනකොට රෑ 11.45යි. සෑහෙන අමාරුයි. අඩි දහයක්කත් පයින් යාගන්ඩ බෑ..

එදා අමාරුයි කියලා හිතුනට පස්සේ මතක් වෙනකොට ඒ ගමන කොච්චර සුන්දරද කියලා හිතුනා. ඒ සුන්දරත්වය මේ මාසේ පුරාවටම වාගේ අපේ හිත් වල රැදිලා තියේවි...

ඔයාලත් දවසක පඹහින්නට එන්ඩ ආදර කන්ද නගින්ඩ... !