රත්නපුරාව පාරෙන් සිරිපා කරුණා කළෙමු - 4වන කොටස(අවසානය)

තේ බීලා ගිමන් හැරියා පස්සේ ආයෙම ගමන පටන් ගත්තා. හැරමිටිපානෙන් පස්සේ පොඩි බෑවුමක් හම්බ වෙනවා. ඒ බෑවුම බැස්සහම ගල්වංගෙඩිය මංසංධිය හම්බ වෙනවා. මේ හරියෙදි තමා රත්නපුරාව පාරයි කුරුවිට-එරත්න පාරයි හම්බ වෙන්නේ.

                                                                              කුරුවිට පාරයි රත්නපුරාව පාරයි

                                                                                        ගල්වංගෙඩිය හන්දියේ දී..
ගල්වංගෙඩිය හන්දියේ හම්බ වෙච්ච ගල්වංගෙඩියට කට්ටිය සල්ලි දාලාත් තිබුණා.

                                                                                                  ගල්වංගෙඩිය
මේ හරියෙදි අපිට ඉදිරියේදි නගින්ඩ තියෙන මහගිරිදඹේ ලස්සනට පේනවා. අපි මහගිරිදඹත් ඈත තියාම බලාගෙන තව ඉදිරියට ආවා.තවට් පඩි ගණනාවක් නැග්ගහම අපිට පන්සලකුත්තෙක්ක මකර තොරණක් හම්බ උනා.

                                                                                                 මකර තොරණ
මේ හරියේ ඉදන් නැග්ම ටිකක් අමාරුයි. සීග්‍ර නැග්මක් තියෙන්නේ.අපි ගල් පඩි ගණනාවක් නැගලා ආඬියාමල තැන්නට ආවා.

                                                                                           ආඩියාමලතැන්න
මෙතැනට ආඩියාමලතැන්න කියලා කියන්නේ සීතාවක රාජධානි කාළයේදි  පළවෙනි රාජසිංහ රජතුමා අරිට්ඨකීවෙන්ඩු පෙරුමාල් කියන ඉන්දියාවෙන් ආපු ආඬියාගේ කතාවට රැවටිලා සිරිපාදේ පරවේණි අයිතිය මේ ආඬින්ට ලියලා දීලා තියෙනවා. මේ නිසාම ඒ කාළයේ සිරිපා වඳින්ඩ යන වන්දනාකරුවෝ මේ ආඬින්ට බදු ගෙවන්ඩ සිද්ධ වෙලා තියෙනවා.

ආඬියෙක් කියන්නේ ගුරෙක් වගේ කෙනෙක්... 
රාජසිංහ රජතුමා  ආඬින් එක්ක එකතු වෙලා මේ කරපු දේට සිංහලයෝ සෑහෙන්න උරණ වෙලා තියෙනවා.. ඒ නිසාම මේ දෙගොල්ලන්ගේ යාළුකම සරදම් කරලා තියෙනවා.

"අතුරු මිතුරු දඹදිව තුරු
රාජ කපුරු සෙට්ටියා..."

මේ කියන ජන ක්‍රීඩාවත් ඔය  සදරම් කිරීමේ එක ආකාරයක්... !

පස්සේ කාළයේදි  මහනුවර යුගයෙදි අසරණ සරණ සරණංකර හාමුදුරුවන්ගේ මූලිකත්වයෙන් සිංහලයෝ එකතු වෙලා මේ ආඬින්ව එලවන්ඩ සූදානම් වෙලා කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ රජතුමා අණ දුන්නට පස්සේ මේ කැරැල්ල දියත් කරලා තියෙනවා.

ආඬින්ව එලවන්ඩ සිංහලයෝ එකතු වෙලා එනබව දැනගන්න ලැබුන නිසා ඇතිවෙච්ච ලැජ්ජාවට ආඬින් හෙලෙන් පහලට පැනලා මැරිලා තියෙනවා. එදා ඉදන් ඒ හරිය ආඬියාමලතැන්න කියලා කියනවාලු. ආඬින් එලෙව්වට පස්සේ කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ රජතුමා සිරිපාදේ භාරකාරත්වය වේහැල්ලේ ධම්මදින්න නායක හාමුදුරුවන්ට පවරනවා.

ඔය කතාවත් මතක් කරගෙන අපි කරුණා කරන්න පටන් ගත්තා.  ඊට පස්සේ අපිට හම්බ උනේ මැල්ලමලකඳුර...මේ හරියේ වයසක ගෑනු කෙනෙක් නැති වෙලා තියෙන හන්දද මන්දා මේ නම ලැබිලා තියෙන්නේ...

                                                                                              මැල්ලමලකඳුර
හැන්දෑවේගෙන එන නිසා පලාතම මීදුමේන් වැහීගෙන යනවා. හරිම ලස්සනයි. අපි පහුකරපු හැරමිටිපාන අම්බලමත් කුඩාවට ඈතින් පේනවා. සීග්‍ර නැග්මකින් පස්සේ අපි ආවේ ඇහැල කණුව ලඟට.

සීතල හන්දම බඩගින්නකුත් දැනුනා.. බඩඩගින්නට වඩා හීතල යන්නත්තෙක්ක කෝපි එකක් බොන්න ඕන කියලා හිතුනා. ඇහැල කණුව තමා අපේ ගමන් මගේ අපිට හම්බවෙන අන්තිම නැවතුම්පොල.. ඒ නිසා අපි ඇහැල කණුව ආපන ශාලාවෙන්  කෝපි බිව්වා.

ඒත්තෙක්කම රෑට කන්න රෝස්පානුයි වඩේයි ගත්තා.

කෑම අරගෙන අපි ගෙනාපු සුදු ඇඳුම් ඇඳගත්තා. ගොඩක් වන්දන නඩ ඇහැල කණුව හරියෙදි තමා පේ වෙන්නේ... ඒ බව නන්දා මාලනී නෝනගේ "මුණි නන්දන සිරිපාද වඳිමු " ගීයෙනුත් කියැවෙනවා.

ඇහැල කණුව ළඟ නැවතී පිරුවට ඇඳලා //
අහස්ගව්ව පසුකරමින් සාදු කියලා //
මහා මලුවට විත් ගිරිදඹ නැගලා
සිරී පතුල වඳිමු නිවන් පතාලා
එම පින් සමන් සුරිඳුටත් පමුනාලා

ගොඩක් නඩ මේ හරියෙදි පන්සිල් ගත්තා.

ඇහැල කණුව කියලා කියන්නේ අඩියක් විතර උස කණුවකට. කෝඩුකාරයෝ  ඇහැල කණුවේ හුණු තවරනවා.අපි හුණු ගෙනාවේ නැති නිසා ඒක කරන්න උනේ නෑ. ඒ වගේම තමා කෝඩුකාරයන්ට ඇහැල කණුවේ ඔලුව ගහලා වඳින්න කියලාත් කියනවා. ඒ කියන්නේ විහිලුවට වාගේ.

                                                                                                  ඇහැල කණුව
නොදන්න කෝඩුකාරයෝ හිස ගහලා වඳිනවත්තෙක්ක.. අපේ කවුරුවත් ඕක දැනන් උන්නු නැති නිසා මට හිස ගහන්ඩ උනේ නෑ.. මම බේරුණා... ! :)

මෙතැන ඉදං හුළංකපොල්ලත්තෙක්ක සීග්‍ර නැග්මක් තියෙන්නේ.. හිමේ නඟිනවා කියල තමා පැරැන්නෝ කීවේ. ඒක නං සීයයට සියයක් වාගේ හරි.. වටෙන්ම හිමෙන් වැහිච්ච කඳු මුදුන් පේනවා... ඒක හරිම ලස්සන දර්ශනයක් !

මේ හරියේ නැග්ම වැඩි වාගේම සුළංකපොල්ලත් තියෙන නිසා ගොඩක් අය තුන්සරණේ කවි කියන්න ගත්තා.

අපේ බුදුන් - අපි වඳින්ඩ
පෙරළි පෙරළි - අපි වඳින්ඩ
වම් සිරි පා - අපි වඳින්ඩ
එරන් පතුල - අපි වඳින්ඩ
මැණික් පතුල - අපි වඳින්ඩ
දෙදණ නමා - අපි වඳින්ඩ
නළල තබා - අපි වඳින්ඩ

මහගිරිදඹේ අමාරුම හරිය වෙනකොට ඒ කාලේ  වන්දනාකරුවෝ මහගිරිදඹ තරණය කරන්න පාවිච්චි කරපු දම්වැල් හම්බ උනා. දම්වැල් අල්ලගෙන මහගිරිදඹ තරණය කරන්න කොච්චර නම් අමාරු වෙන්න ඇද්ද කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා. මේ යකඩ දම්වැල් මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් රජතුමා දැම්මයි කියලත් සඳහන් වෙනවා.

                                                                                         මහගිරිදඹේ දම්වැල්
මේ හරියට එනකොට ඈතින් පේනවා අපි ආපු රජමාවත... සුරංගනාවියෝ හලාගෙන ආපු මල් පාරක් වාගේ ලස්සනට රජ මාවත පේනවා. අපට ඇස් වලින් පෙනෙන සුන්දර දර්ශනයම කැමරාවට ගන්නත් සෑහෙන උත්සහයක් ගත්තා.. මේ එහෙම ගත්තු පින්තූරයක්.

                                                                                                     රජ මාවත
මහගිරිදඹ තරණය කරලා අපි ඒ වෙලාවෙම වාගේ සිරිපතුලේ තුන්වරක්  නලල තියලා වැඳගත්තා... හිතට පුදූ..ම සතුටක් දැනුනේ.. සිරිපතුල වැඳලා මම එක වතාවකුයි මලයයි තාත්තයි තුන්වතාව ගානේ ඝාණ්ඨාරය ගැහුවා.... !

ඊට පස්සේ  විශ්‍රාම ශාලාවේ ඉදන් ගිමන් හැරියා...පෑ දෙක තුනක් ඉන්නකොට පහුවෙනිදා පෝය නිසා සෙනග වැඩිවෙන බව හමුදාවේ කෙනෙක් කිව්වා. ඒ නිසා අපට බහින්න වෙන බවත් කිව්වා.

දෙවනි වතාවටත් දුර තියාගෙන සිරිපා වැඳලා ආයේ වතාවක කෝඩුකාරිත්තෙක්ක සිරිපා වඳින්ඩ එනවා කියලා හිතාගෙන අපි රෑ 11ට විතර බහින්න පටන් ගත්තා.....

අපේ බුදුන් අපි වැඳගෙන
හිතේ තියන පව් ඇරගෙන
සංසාරේ කෙටි කරගෙන 
ගමට යන්ඩ යනෝ
එන මත්තෙත් කෝඩු එක්ක
බුදු පුදයට එනෝ

සෙනග වැඩි නිසා විශ්‍රාම ශාලාවල් වල ඉඩ තිබුනේ නෑ.. ඒ නිසා මගක් බැහැලා මකර තොරණ ගාව තිබ්බ පන්සලේ ශාලාවේ කොණක උදේ වෙනකන් නිදාගෙන පහුවෙනිදා අපි ගෙවල් බලා පිටත් උනා.

ඔන්න ඔහොමයි මගේ කෝඩුකාර සිරිපා ගමන කෙළවර උනේ...