සියඹලා අච්චාරු

මම කලින් දාක ලියපු අලියා ගිලපු දිවුල් කතාවේ කමෙන්ට් වලට රිප්ලයි කරන කොට අපි ඒ දවස්වල කාපු අපූරු කෑමක් මතක් උනා. අපි කියලා කිව්වේ මායි මයේ මලයයි !

ඉස්සර අපි ඉස්කෝලේ ඇරිලා එන පාර අයිනේ වත්තක තිබ්බා ලොකු සීනි සියඹලා ගහක්.ඒක සෑහෙන විශාල ගහක්. ඒකේ සියඹලා කරල් සෑහෙන්න තියෙනවා. අවුරුද්ද පුරාම එක වගේ සියඹලා තියෙන ගහක් !

මායි අපේ මලයයි පාරේ තියෙන ගල්, මුල්, ටින් කෑලි වලට පයින් ගගහා ඇවිත් මේ සියඹලා ගහ යටට එනවා. ගහ යට වට දෙක තුනක් කැරකිලා සියඹලා ටිකක් අහුලගෙන ගෙදර අරන් යනවා.

ගෙදර ගිහින් මූන හෝදගෙන දවල් කෑම කාලා ඉවර වෙලා සියඹලා අච්චාරු දාන්න සෙට් වෙනවා. මුලින්ම අහුලගෙන ආපු සියඹලා ටික පොතු ඇරලා දිසියකට දානවා. සියඹලා හෝදන්න ඕනේ නෑ. පොත්ත කන්නේ නෑ නෙව.

ඒ සියඹලා දීසියට ලුණු කුඩු ටිකක් දාල ඒකට සීනි චුට්ටකුත් ඉහිනවා. ඊට පස්සේ මිරිස් කුඩු ටිහිකුත් දානවා.හොදට අත හෝදගෙන සියඹලා ටික හොදට පොඩි වෙන්නම අනනවා.

ඊට පස්සේ දෙන්නත් එක්ක 'හෑස් හූස් ' ගගා කනවා.මිරිසුයි ලුණුයි සීනියි සියඹලා ටිකයි හොදට පොඩි වෙන්න ඇනුනම පුදුම රහක් තියෙන්නේ.

මේ ලිපිය ලියන වෙලාවෙත් මගේ කටට කෙල උනනවා.හැබැයි කඩෙන් ගෙනාපු සියඹලා වලින් නම් එච්චර රහක් ගන්න බෑ.
සියඹලා අච්චාරු කාපු නැති කෙනෙක් ඉන්නවා නම් සියඹලා හම්බ වෙච්ච වෙලාවක හදලා බලන්න.( සියඹලා අච්චාරු කාපු නැති අය ඉන්නවා කියලා නම් හිතන්න අමාරුයි.)

හැබැයි පහුවෙනිදට ගෙදර ටොයිලැට් එක බදු අරගෙන වගේ ඉන්න පුලුවන්. ඒ කාලේ නම් මල්ලියි මායි තට්ටු මාරු ක්‍රමේට ටොයිලැට් දුවනවා.

"උබලා දෙන්නා නම් නිවුන්නු දෙන්නෙක් ! අයියට යන්න ඕන උනාම මල්ලිටත් බර තද වෙනවා !"
මේ වෙලාවට අපේ අම්මාගේ කටින් පිටවෙන වචන ටික තමයි ඔය. හික්ස් :)