නවකතා

මේ මාසේ සාහිත්‍ය මාසේ නිසා පොත් ගැන මොනවා හරි නොලිව්වොත් ඒක ලොකු අඩුවක්.පොත් කිව්වම මම් ඉස්සර ඉදන්ම ආසයි ඔය පරිවර්තන නවකතා කෙටි කතා එහෙම කියවන්න. නවකතා කිව්වම ඉතින් ආයේ කන්න ඕනෙත් නෑ. පොත කියවලාමයි නවත්තන්නේ.

ඉස්සර මම් උසස් පෙළ කරන්න ආපුම දවස්වලත් ඔය නව කතා කියවන පිස්සුව තිබ්බා. කොච්චර පිස්සුවක් තිබ්බද කියලා කියනවනම් අම්මා ඉස්කෝලෙදි දවල්ට කන්න දෙන සල්ලිත් එකතු කළා නවකතා පොත් ගන්න. මම් ඉස්සර ගොඩක් ආසයි අර කඳුලේ නවකතා කරු කියන ලේඛකයා ලියන පොත් වලට. පොත කියවන්න පටන් ගත්ත වෙලේ ඉදන්ම අඬන්න තියෙන්නේ.

ඒ කෙනා ලියන වැස්සක වගේ නමක් තියෙන පොතට තමා මම් ගොඩක්ම ආස කලේ. ඒකේ පලවෙනිම කොටස මම් ගම්පහ සරසවියෙන් ගෙනාවා. දෙවෙනි කොටස හොයාගන්න තිබ්බෙම නෑ. එතකොට අපේ මල්ලි කුරුදුවත්තේ ඉස්කෝලෙට තේරිච්ච දවස්. ඉතින් අපේ මලයා ඉස්කෝලේ ඇරිලා නුගේගොඩට ගිහින් තමා ඒ පොතේ දෙවෙනි කොටස හොයන් ආවේ. අම්මා මල්ලිට බැන්නත් එක්ක "උබට පිස්සුවක් තියේද !!!" කියලා. අපේ මලයා ඉතින් මාව උගස් තියලා බේරුනා.

දැන් නම් ඒ පොත් දිහා බලන්නත් ආසාවක් නෑ. මට නම් හිතෙන්නෙම් ඒවා මහ බොලඳ නවකතා ය කියලා. ඔය වැස්ස වගේ නමක් තියෙන පොතේ ප්‍රධාන චරිතයට ඉන්න කෙල්ල පොතේ එකතැනක කියනවා "අරහෙම පිරිමි කෙනෙක්ව ලැබෙන්නේ නැත්තන් ඒ වගේ ආදරනීය පිරිමියෙක් එක්ක ටික දවසක් ඉදලා දරුවෙක් හදාගෙන ගමේ ගිහින් ඒ දරුවා හදා ගන්න එක හොදයි !!!!" කියලා කියනවා.

කොහොමද මේ පොත කියවපු කෙල්ලෙක් ඔහොම කිව්වනම් !!! ආදරනිය මනුස්සයෝ පෝලිමක් ඉදීවී. ලඟදි පත්තරේක දැක්කා ඒ පොතේ 9වෙනි කොටසත් එළි දැක්වුවා කියලා. තමන් ආදරේ කරන කෙනෙක්ට එහෙම මේ වගේ පොතක් නම් දෙන්න එපා. එක පොතක් ඉවර වෙන්නේ අනිත් පොතට ආරම්භයක් දීලා. ඒ නිසා පොත් අරන් දීලා විසුමක් වෙන්නේ නැති වෙයි.

මේ කතුවරයා ලියන පොත් වල තියෙන්නේ දෙවිදිහක කතා. එක්කෝ කෙල්ල පෝසත් කොල්ලා දුප්පත් නැත්නම් කොල්ලා පෝසත් කෙල්ල දුප්පත්. අතරින් පතර දෙන්නම එක සමාජ මට්ටමේ කතා තියෙනවා. ඒත් ඒවා බොහොම අඩුවෙන්.