නැන්දා ගැන උපන් තරහින් ලියමි.

මට මේ කතාව ලියන්න හිතුනේ මෑතකදි සිදුවෙච්ච සිදුවීමක් මුල් කරගෙනයි. ඒ සිදුවීමේදි නැන්දා ක්‍රියා කරපු ආකාරය අම්මා කෙනෙක් විදිහට කොහෙත්ම අනුමත කරන්න නම් බෑ. මම මේ සිදුවීම බ්ලොග් ලිපියක ලියන්නේ ඒක ගොඩක් අයට ප්‍රයෝජනවත් වෙයි කියලා. වැඩි කතා ඕනැන්නේ නෑ. කෙලින්ම මාතෘකාවට එමු.

දැනට සති දෙක තුනකට උඩදි නැන්දගේ පොඩි දූ අසනීප උනා. ඒ නංගිට උන හැදුනා. ඒත් එක්කම බඩේ අමාරුවකුත් හැදිලා කෑම ටිකක්වත් කන්න බැරි තරමට ලෙඩ උනා.කන කෑම ටික උනත් වමනේ දානවා. ඒ නිසාම මේ උන හින්දා ඒ නගා ගේ ඇග ගොඩක්ම දුර්වල උනා. අපේ නැන්දා කළේ දවස් දෙකක් විතර ගෙදර තිබ්බ පැනඩෝල් පිරිටන් එහෙම දීලා තුන් වෙනි දවසේ පුද්ගලික ඩිස්පැන්සරියකින් බේත් අරන් දුන්නා.

බේත් ගන්න ගියාට පස්සේ ලේ පරික්ෂාවක් කරන්න ඕනේ කියලා ඒ දොස්තර තීරණය කළා. ඊට පස්සේ අපේ නැන්දා පුද්ගලික රසායනාගාරයකින් ලේ පරික්ශා කරවලා අදාල වාර්ථාව ඒ දොස්තරට දුන්නා. ලේ වල කිසිම වරදක් නෑ කියලා කිව්ව නිසා දොස්තර දුන්න බේත් ටික දිදී ගෙදර තියාගෙන හිටියා.

කොහොමහරි දවස් පහක් යද්දිත් උන අඩු නෑ. නංගි බලාගෙන ඉන්නද්දි කෙට්ටු වෙනවා.ඇඟේ තැනින් තැන ලපත් තිබුනා. මම නැන්දට කිවා දවස් තුනකට වඩා උන තියෙනවනම් ඉස්ප්‍රිතාලේ නවත්වන්න ඕනේ කියලා. එතකොට නැන්දා කිව්වේ "මෙහෙම බේත් කරනවා. තව දවස් දෙකකින් විතර අඩු වෙයි. අනික මේ දවස්වල රාගම ඉස්පිරිතාලේ ඇඳනුත් නෑ." කියලා. නැන්දා මෙහෙම කිව්වට මට හිතුනේ කඩේ වහලා දාන්න වෙන හින්දා තමයි මෙහෙම කිව්වේ කියලා. හයවෙනි දවස වෙද්දිත් අඩු නැති හන්දා ආයෙම පුද්ගලික තැනකින් ලේ පරික්ශා කෙරෙව්වා. ඒ දොස්තරම කිව්වේ ලේ වල කිසිම වරදක් නෑ කියලා.

මේ වෙද්දි ඒ දොස්තර ඉස්පිරිතාලේ එක්කන් යන්න කියලවත් කියලා නෑ. මමත් නැන්දට කියලා කියලා බැරිම තැන ගෙදර අයත් කිව්වා රාගම අරන් යන් කියලා. ඒත් නැන්දා කැමති උනේ නෑ. අන්තිමට ගෙදර කට්ටිය මේ ළමයව ඉස්පිරිතාලේ අරන් යන්න ලෑස්ති වෙද්දි තමයි නැන්දා උනත් කැමති උනේ. ගිය ගමන්ම ඉස්පිරිතාලේ නැවත්තුවා. දොස්තරවරු වටවෙලා පරික්ෂා කලාට පස්සේ ඩෙංගු උන කියලා අදුනගත්තා. ඒ වෙද්දි ඩෙංගු උන, රක්තපාත තත්ත්වයට හැරිලා තිබ්බේ.

දොස්තරවරු කිව්වේ තව දවසක් පමා උනා නම් ජීවිතය ගැන අදහස අතෑරගන්න වෙනවා කියලා. එතකොට තමයි නැන්දගේ ඇස් ඇරුනේ. මනුස්සයෙක්ට යමක් පිලිගන්න මෙච්චර ලොකු දෙයක් වෙන්නම ඕනද ? අනික අම්මා කෙනෙක් උනාම තමන්ගේ ළමයා ගැන හොයන්නේ මෙහෙමද ? තමන්ගේ ළමයට මොනාහරි උනාම උපයපු දේවල් වලින් වැඩක් තියේ ද ? අපිට මෙහෙම හිතුනට ඇයි අපේ නැන්දට මෙහෙම හිතුනේ නැත්තේ කියන එක තාම මට ප්‍රශ්ණයක්.

දෙයියනේ කියලා ඒ නංගිට සුව උනා.ඊයේ නංගිව ගෙදර ගෙනල්ලා තියෙන්නේ. දැන් නම් නැන්දා කියන්නේ පොඩි ලෙඩක් තිබ්බත් ඉස්පිරිතාලේ අරන් යනවා කියලා. නමුත් කතාවට කියනවනේ ලංකාවේ මිනිස්සුන්ට ඕනම දෙයක් මතක තියෙන්නේ දවස් 14යි කියලා. ඒ නිසා අපට පස්සෙන් ඉදන් ආයෙම මොනාහරි උනාම මේ සිද්ධිය මතක් කරන්න වෙයිද මන්දා ......

-----------------------------------------------------
ප.ලි. - මේ දවස්වල ඩෙංගු උන පැතිරෙන හන්දා දවස් දෙකකට වඩා උන තියෙනවනම් ලගම තියෙන රෝහලකින් බෙහෙත් ගන්න. ඒත් එක්කම ගෙවත්ත පිරිසිදුව තියාගන්නත් අමතක කරන්න එපා.
මට්ටකුණ්ඩලි කතාවස්තුව කියවන්න මෙතන ක්ලික් කරන්න

ප.ප.ලි- අපේ මාමා යකා ය. ඕකා අපි කියන කිසිම දෙයක් කනකට ගන්නේ නැත. මාමා, නැන්දාට වඩා අන්තය. මේ හැමදේම නැන්දාට කිව්වේ ඒ නිසා ය. මේ සිද්ධිය වෙද්දි මාමා ත්‍රිකුණාමලේ ගොසින්ය....