පොශ් කෑම කඩ වන්දනාව

අගෝස්තු මාසයත් පටන් අරගෙන දවස් කීපයකුත් ගත උනත් තාම මුකුත් ලියන්න උනේ නෑ..එක එක වැඩ නිසා ලියන එකයි බ්ල්ලොග් කියවන එකයි දවසින් දවස කල් ගත වෙනවා. අද වැඩ ටිකක් අඩු දවසේ මොනවහරි ලියන්න ඕන කියලා හිතුනා.

පහුගිය දවසක  මමයි අපේ උන්දැයි ඔය ස්ටූඩියෝ එකේ වැඩකට බම්බලපිටි පැත්තට ගියා. ස්ටූඩියෝ වැඩේ ඉවර උනාට පස්සේ අපේ එක්කෙනාට ඕන උනා එම්සී එකට ගොඩ වෙන්ඩ...මුකුත් ගන්ඩ නෙමේ.. නිකන් බලලා එන්න.

හරි යමුයි කියලා.. අපි දෙන්නම එම්සී එකට ගොඩ උනා කියමුකෝ... !

එම් සී එකේ රවුමක් ඇවිදලා වින්ඩෝ ෂොපින් පාරක් දාගෙන යන ගමන් "අපි මෙහේ ෆුඩ් කෝට් එකෙන් දවල්ට කමුද?" කියලා ඇහුවා. ඒ වෙලාවෙම වාගේ මට හිතුනා ලොකු ගානක් යන වැඩක් නේද කියලා... පොඩි අකමැත්තක් මගේ මූනෙන් පෙනුන නිසාමද මන්දා අපේ උන්දෑ එකපාරමු කිව්වා "ලොකු ගානක් යන්නේ නෑ" යි කියලා.

"හරි එහෙනං යමුකෝ !!!"

මාත් එකඟතාවය පල කලා. දෙන්නම ෆුඩ් කෝට් එකේ කෑම කඩවල කෑම දිහා බලාගෙන රවුමක් ගියා.ඊට පස්සේ පැත්තකට ගිහින් කන්නේ මොනවද කියලා හිත හිත උන්නා.එතකොටම අපේ උන්දෑ කිව්වා අපි අර කඩෙන් ලම්ප්‍රයිස් කමුය් කියලා.

මාත් හා කිව්වා.

හා කියලා එයාම ලම්ප්‍රයිස් දෙකක් ඕඩර් කලා. ගාන හත්සිය හතලිහක් උනා. ගානේ හැටියට එකක් තුන්සිය හැත්තෑවක් විතර වෙනවා. බුරිය උල් වෙනකන් කන්ඩ පුලුවන් වෙයි කියලා හිත හිත බත් එක බෙදනකන් උන්නා.

ඇතුල්පතකට කොට්ටං කොළ දෙකක් දාලා ඒ කොට්ටං කොළ උඩට බත් බෙදලා තිබුනා. හිතපු තරං මහ ගොඩක් නෙමේ.... හොදි බෙදන දීසියකින් එකක් වගේ ප්‍රමාණයක් !!!

බත් දෙක දැකපු අපි දෙන්නගේ මූනු අඳුරු උනා !

දැන් මොනවා කරන්ඩ ද... බත් දෙක අරගෙන පැත්තකට ගිහින් හිමි හිමිහිට කන්න පටන් ගත්තා.කන ගමන් කතා උනෙත් කෑම එක හෙන පාඩුයි නේද කියලා.

ඒ වගේම මම එක දෙයක් ඉගෙන ගත්තා. පොශ් විදිහට කන එකයි බඩගින්නට බඩ පිරෙන්න කන එකයි කියන්නේ එකිනෙකට වෙනස් මාතෘකා දෙකක් ය කියලා. කාලා ඉවර වෙලා අපේ එක්කෙනාත් කිය කිය ආවා ආයේ නං මෙහේ කෑම කඩ වලින් කන්නේ නෑය කියලා. 

කෑමෙන් පස්සේ අපේ උන්දැවගෙදර යන්න බස් එකට දාලා ඊට පස්සේ මම පොඩි හෝටලයකින් ශෝටීස් කෑවා. එතකොට තමා යන්තන් බඩ පිරුනේ...!

එං ඔහොම තමා එදා පොශ් කෑම කඩ වන්දනාව අවසන් උනේ !!!!