ජන කතාවක්

මට අපේ එක්කෙනාගේ ගෙදර පරණ පොත් ගොඩක තිබිලා ජන කතා පොතක් ලැබුනයි කියලා මම කලින් ලිපියක කිව්වා මතක ඇතිනේ. අද මම වැඩ ඇරිලා ඇවිල්ලා ඇඟපත හෝදගෙන ප්ලේන්ටියක් එහෙම හදාගෙන ඇවිදින් පොත කියවන්ඩ ගත්තා..

ශා.... අගේ ඇති පොතක් !

දන්නවානේ මම ජනකතා, ජනප්‍රවාද වලට ගොඩක් මනාපයි කියලා.  මේකත් එහෙම කතාවක්.

ඔන්න එකමත් එක ගමක උන්නා අම්මෙකුයි පුතෙකුයි. මේ අම්මයි පුතයි දෙන්නට දෙන්නා ගොඩක් ආදරෙන් ජීවත් උනා.නමුත් මේ අම්මගේ ලොකු කෑදර කමක් තියෙනවා මී මල් කන්ඩ.. ඔය මී මල් කනවයි කියන්නේ මී පැණිත්තෙක්ක අනාගෙන ලූ.

ලූ කියලා කිව්වේ මම උපන්තේකට මී මල් කාලා නැති හන්දා.

දවසක් මේ අම්මා මිදුලේ මාගලක මී මල් වේලෙන්ඩ ඇරලා කොහෙදෝ මන්දා ගමනක් ගියා ලු. ගිහින් එනකොට වෙලෙන්ඩ දාපු මී මල් වලින් බාගයක්කත් නෑ ලු.මේ අම්මා හිතුවලු තමන්ගේ පුතා මී මල් එකින් එක කන්ඩ ඇති ය කියලා.

අම්මට කේන්ති ගියා ලූ !

අම්මා කෝට්ටක් අරගෙන තමන්ගේ පුතාට හොඳටෝම තලන්ඩ ගත්තලු. මේ පුතාත් ගුටි කන ගමන් කියනවාලු "මම මී මල් කෑවේ නෑ" ය කියලා. අම්මා ඒත් අහන්නේ නෑ ලූ.

මී මල් කෑවා මදිවට බොරුත් කියන්ඩ එනවයි කියලා හිතපු මේ අම්මා, තමන්ගේ පුතාගේ කකුල් දෙකෙන් අල්ලලා පොලොවේ ගැහුවලූ. ඒ ගහපු පාරට කොලුවගේ ඔලු කට්ට පුපුරලා මැරුනලු.

තමන්ගේ දරුවාගේ මරණෙන් දවස් කීපයකට පස්සේ අම්මට හිතුනලු තමන්ගේ ළමයා මී මල් කෑවේ නෑයි කියලා අච්චරටම පරසක්වල ගැහුවා නං ඇත්තටම මී මල් වලට මොකද උනේ කියලා බලන්ඩ. එහෙම හිතපු මේ අම්මා දවසක් මී මල් වෙලෙන්ඩ දාලා එතනින් නැගිටින්නෙත් නැතුව මී මල් දිහා බලාගෙන හිටියලු.

මේ අම්මා දැක්කා ලු මී මල් වේලෙන්ඩ වෙලෙන්ඩ බර අඩුවෙනවා ය කියලා. එදත් මේකම වෙන්ඩ ඇති නේද කියලා අම්මට හිතුනාලු. මී මල් වලට තිබ්බ කෑදර කමටයි හදිසි කේන්තියයි හන්දා තමන්ගේ ආදර පුතාව මරා ගත්තා නේ කියලා හිතුන  අම්මට දුක වාවගන්ඩ බැරුව පපුව පැලිලා මැරුනා ලූ.

මේ අම්මා මලාට පස්සේ කොබෙයියෙක් වෙලා උපන්නාලු. ඒ කොබෙයියා තාමත් දුකෙන් නැති වෙච්ච තමන්ගේ පුතාව හොයනවාලූ.

ඒකලු කොබෙයියන්,

මි පුප් ලදිම්.
දරු නොලදීම්.
රන්කැටි පුතා.
කෝ...කෝ... කියලා අඬලන්නේ.. !

මේ කතාව දිගාමඩුලු ප්‍රදේශයේ අය අතර තියෙන ජනප්‍රවාදයක්.
ඒ වගේම මේ කතාව පොඩි පොඩි වෙනස්කම් එක්ක සංස්කරණ කිහිපයක් තියෙනවා.

මෙන්න උදාහරණ වලින් දෙකක්.

1. සුවඳ කැකුළු අඩවියේ තිබ්බ කතාව.
2.  ජැක්සන් ඇන්තනී කියන කතාව.