මගේ දන්සැල් වන්දනාව

ගණිත ගැටලුව දැම්මට පස්සේ එක ලිපියක්වත් ලියන්ඩ හම්බ උනේ නෑ. ඒකට මූලිකවම හේතුව උනේ වෙලාව මදිකම. කන්තෝරුවේ කරන්ඩ තිඋනු වැඩ ගොඩක් තිබ්බ නිසා බ්ලොග් ලියවිල්ලයි කියවිල්ලටයි දෙකටම තිත තියන්ඩ උනා.

පොසොන් පෝයටවත් මොනවාහරි ලියන්ඩ ඕන කියලා හිතුනත් උදෙ හිටන්ම දන්සල් වලට දුව දුවා හිටියා මිසක්කා අකුරක් කොටන්ඩ බ්ලොග් පැත්ත පලාතේ ආවේ නෑ..

ඔය දන්සල් දිවිල්ලෙදි මට අපේ ගමේදී අපූරු දන්සල් දෙකක් හම්බ උනා. එක දන්සැලක් තමයි කොණ්ඩේ කපන දන්සැලක්.

ඒ දන්සලේ කරන්නේ උදේ හිටන් හවස් වෙනකන්ම දන්සැලට එන අයගේ කොණ්ඩෙයි රැවුලයි කපලා දෙන එක. මාත් කොණ්ඩේ කපාගන්ඩ පෝලිමේ උන්නට කොණ්ඩේ කපන්ඩ උනේ නෑ.. සෑහෙන දිග පෝලිමක්...

ඒ දන්සල ඇරුනහම අනිත් දන්සල තමයි යෝගට් දන්සැල... ඒ දන්සැල පටන් ගන්ඩත් කලින්ම නයා ගැහිච්ච ලොකු පෝලිමක් තිබුනා. මාත් සල්ලි සල්ලි කියලා බලන්නේ නැතුව යෝගට් එකක් කන්ඩ කියලා පෝලිමේ උන්නා.

හවස හතරට විතර දන්සැල පටන් ගත්තා. එතන ඉදන් යෝගට් දෙන්ඩ ගත්තා. කොච්චර යෝගට් දුන්නත් පෝලිමෙ ඉස්සරහට යන පාටක් තිබුනේ නෑ..  යෝගට් නැතුව හිස් අතින්ම ගෙදර යන්ඩ වෙයිද කියලා දෙතුන් විඩක්ම හිතූනත්තෙක්ක. ඒත්තෙක්කම ඔන්න ඔහේ හිටපු එකේ තව ටිකක් ඉන්නවයි කියලා හිටියා. බොහොම අමාරුවෙන් යෝගට් එකක් අරගෙන ගෙදර යන්ඩ ආවා. 

එතකොට කලින් යෝගට් ගත්තු අය එතනදිම යෝගට් කාලා යෝගට් කෝප්ප ටික එතන දාලා ගිහින්. අපේ මිනිස්සුන්ගේ හැටි නෙව. මේ වගේ දේවල් කලහම ආයේ ඊලඟ වතාවේ දන්සැල් දෙයිද කියලත් හිතෙනවා.

යෝගට් අරගෙන එනක්කොට කඩල දන්සලක් තිබිලා ඒකෙන් කඩල මුලකුත් අරගෙන ගෙදර ආවා.

ඊයේ දවසේ මට මිස් උනේ බීම දන්සැලක් විතරයි. බීම දන්සල් දෙන්ඩ එපාය කියලා තිබුන හන්දමද මන්දා බීම දන්සැල් තිබුනේ නෑ.

උදේ ඉදලා මම කඩල, සවු, අයිස්ක්‍රීම්, බත්, සීනි සම්බෝල පාන්, යෝගට් වගේ නානාප්‍රකාර දන්සල් ගොඩක් වැඳලා තිබුනා.ඉතින් බ්ලොග් ලියන්ඩ වෙලා තියේවි යෑ..

පෝය දවසට ලියන්ඩ ආපු බණ කතාව මම වෙන දවසක ලියන්නම්. එහෙනං මං ගියාවේ !