මගේ ආදර කතාව

හැමදාම ගතකරන ඒකාකාරි ජීවිතයෙන් මිදිලා චුට්ටක් වෙනසකටත් එක්ක කියලා පොතක් කියවන්න ඕනේ කියලා හිතුන නිසාම අදත් කැම්පස් එකේ ප්‍රධාන පුස්තකාලයට ආවා. පොත් එකින් එක තෝරන අතරේ අහම්බෙන් වගේ දැක්කේ ඔයාගේ ඔය ලස්සන අහිංසක හිනාවයි. එක පාරක් බලලා හිතට මදි කියලා හිතුන නිසාම තව පාරක් බැලුවා. ඒත් හිතට මදි...

මොනවා කරන්නද කාලය මට හරස් වෙලා. මට දේශනයකට යන්න තියෙනවා. ආයෙත් දවසක එන්න හිතාගෙන මම පුස්තකාලයෙන් එලියට බැස්සා.

දේශන ඉවර වෙලා හැන්දෑවේ පාඩම් කරන්න කියලා පොත් අතට ගත්තා. මොන .... පාඩම් කිරිල්ලක් ද ? පොත් වල පිටු අතරේ ඔයාගෙ ඒ හිනාව පේන්න ගත්තා. අකුරු අතර ඔයා දග කරන්න පටන් ගත්තා. ඔයාට පුදුම දැඟලිල්ලක් තමයි තිබුනේ. එ උනාට ඒ ගතිගුණ වලට මම ආස කළා.

පහුවෙනිදා අයෙත් ඒ වෙලාවට ම පුස්තකාලයට ගියේ ඔයාව දකින්න තියෙන ආසාවට කියලා හිත කියනවා. ජීවිතයේ ප්‍රථම වතාවට හිත කියපු දේකට අවනත වෙලා මම පුස්තකාලයට ආවා. එදත් ඔයා යාලුවෝ ගොඩක් අතරින් යද්දි මම ඒ දිහා ඇහිපිල්ලමක්වත් ගහන්නෙ නැතුව බලාගෙන හිටියා. ඔහොම දින ගණනක් ගෙවුනා. මටත් නොදැනිම මගේ හිත ඔයාට ආදරය කරන්න ගත්තා. ඒක මහ බොලඳ සිතුවිල්ලක් කියලා හිතුන වාර ගණන අනන්තයි . ඒත් මම ඔයාට ආදරෙයි.

හැමදාම මේ ආදරය හිතේ තියාගෙන ඉන්න බෑ.හිතට මහ බරක්. කොහොමහරි ඔයාගේ ආදරය ලබා ගන්නවාමයි කියලා හිතලා ඔයාගේ ෆැකල්ටියේ හිටපු මගේ යාලුවෙක්ගෙන් ඔයාගේ දුරකතන අංකය ඉල්ල ගත්තා. එදා මට ගොඩක් සංතෝස දවසක්. මම ගැහි ගැහී ඔයාට ඇමතුම ගත්තා. ඔයා දන්නේ නැති අංකයකින් ආපු ඇමතුමක් හින්දා වැඩිය කතා කලේ නෑ . ඒ උනාට මට ඒ හොදටම ඇති. ඊට පස්සෙ ඔයා මම දීපු කිසිම ඇමතුමකට උත්තර දුන්නෙ නෑ.

එ දවස්වල මම ගොඩක් දුකෙන් ගත කලේ. මම ඔයාගෙන් අහනවම යි කියල හිතලා දවසක් ඔයා දේශන ඉවර වෙලා එනකන් ඉදලා ඔයාගෙන් ආදරේද කියලා ඇහුවා මතකද ? ඔයා එදානම් මට හොදටම බැන්නා. ෆෝන් නම්බර් එක මාරු කරනවා කියලත් කිව්වා. ඒත් මම ඔයාට ආදරෙයි නේ. දවස් දෙක තුනකට පස්සෙ මම ආයෙමත් ඇහුවා. එතකොට ඔයා අර විදිහට මට බැන්නේ නෑ. මට පුදුමත් හිතුනා.

ඔයා පස්සෙ හිතලා උත්තරයක් දෙන්නම් කියලා කිව්වා. ඒත් කවද ද කොහේදිද කියලා කිව්වේ නෑ. මං ඔයාගේ උත්තර එනකන් ඇගිලි ගැන ගැන බලාගෙන හිටියා. ගනින්න ඇගිලිත් මදි උනා. දවසක් මට දුරකතන ඇමතුමකින් ඔයා මට ආදරෙයි කියලා කිව්වම මට මුලු හොස්ටල් එකටම ඇහෙන්න කැ ගහන්න හිතුනා. ඔරලෝසුවේ කටු, ටික වෙලාවකට නැවතුනා කියලා හිතුනා. හර්දය වස්තුව විනාඩියට එකසිය විස්සක විතර වේගයකින් ගැහෙන්න ගත්තා. මොනවද කියන්නේ කියලා හිතා ගන්න බැරි උනා. කොටින්ම ඒ මොහොතේ මම මුකුත්ම දන්නෙ නැති අත දරුවෙක් වගේ උනා.

ඔයා දන්නවද එදා අපි පටන් ගත්ත ඒ ආදරයට අදට අවුරුද්දක් ගෙවෙනවා. එදාටත් වඩා මම ඔයාට ආදරෙයි. මගේ ජීවිතයම දැන් ඔයා. මේ ලිපිය කියවන ඔයාලට හිතෙයි මම මහ බොලඳ කොල්ලෙක් කියලා. මොනා කරන්නද මම ආදරේ කරන්න දන්නෙ ඔහොම තමයි. මගේ සුදු මැණිකෙට දළදා සමිදු පිහිටයි.

------------------------------------------------------------
ප.ලි. - ප්‍රධාන පුස්තකාලය අසල තිබී අහුලා ගන්නා ලද ලිපියකින් උපුටා ගන්න ලද්දක් වන අතර මෙය මධුරංග වන මාගේ ආදර කතාව නොවන බව සියලු හිත මිත්‍රාදීන් ඉතා සංවේගයෙන් පිලි ගනිත්වා !!!!