රථ වාහන සංගණනයකට ගිය දා

පහුගිය දවස්වල අපේ සිවිල් ඉන්ජීනේරු දෙපාර්තුමේන්තුව පොඩි සංගණනයක් කෙරුවා නුවර නගරය අවට වාහන ගමනාගමනය පිලිබදව. දවසකට නුවරට එන යන වාහන නිසා නගරාසන්නයේ වාහන තදබදය අවම කරන්න තමයි සැලසුම් කරලා තියෙන්නේ. ඒකට අපේ බැච් එකේ එවුන් පොඩි පොඩි ගෘප් වලට බෙදලා නුවරට ඇතුල් වෙන්න පුලුවන් හැම පාරක් ලඟම දාලා තිබ්බා.


'' මචං මදුරංගයා, පොඩි වැඩක් තියෙනවා. දවසකට රුපියල් දාහක් දෙනවා. උබට එන්න පුලුවන්ද ? '' එක කණ්ඩායමක එකෙක් ඇහුවා.

'' රුපියල් දාහක් !!!! අඩෝ කෝස් එක දාලා හරි එන්නම් !!! කවද්ද කොතනටද කොහේටද එන්න ඕනේ ? ''

'' හෙට උදේ පහට හොස්ටල් එක ලඟ බස් හෝල්ට් එක ගාවට වරෙන්. මං එහෙනම් යනවා උබ උදේම වරෙන් ''

අරූ ගියාට පස්සෙ තමයි මතක් උනේ මොකක්ද මට කරන්න තියෙන වැඩේ කියලා අහන්න බැරි උනා නේ කියලා. මට ඉතින් දාහක් දෙනවා කිව්වම ලවක් දෙවක් නැති උනා. මොකද දාහක් තියෙන කොට සතියක් කන්න පුලුවන් සල්ලිනේ. කොහොමහරි උදේ පහ වෙද්දි කිව්ව තැනට ආවා. උදේ පට්ට සීතලේ ගැහි ගැහී ඉන්නැද්දී අරූ වෑන් එකෙන් තව සෙට් එකක් දාගෙන ආවා. මටත් නගින්න කිව්වට පස්සේ මමත් වාහනේට ගොඩ උනා. වාහනේදි තමයි කරන්න තියෙන වැඩේ අහ ගත්තේ.

''මචං උඹටයි දනාටයි කරන්න තියෙන්නේ. නුවරට ඇතුල් වෙන බස් වල විස්තර මේ කොලේ ලියන එක. ''

(1) නෝමල්/සෙමි/ලක්සරි/ඉන්ටර්සිටි
(2) බස් එකේ සීට් ගණන (සීට් ගනින්න බසය නැවත්වීම තහනම් )
(3) බස් එකෙ ඉන්න මගීන් ගනන (මගීන්ව බිමටබැස්සවීම තහනම්. )
(4) රූට් නම්බර් එක

ඔන්න ඔයවගේ ඒවා තමයි පුරවන්න තියෙන්නේ. වැඩේ කියන්නේ එක බස් එකක්වත් මිස් කරන්න බෑ. පැය කාලෙන් කාලට කොලයක් මාරු කරන්න ඕනේ. කන්න නවත්වන්න බෑ. තේ බොන්න නවත්වන්නත් බෑ. හැම කොලේම වෙලාව/පරීක්ශකගේ නම/තමන් ඉන්න ස්ථානය ඔය වගෙ එවත් පුරවන්න ඕනේ.

'' දැන් මචං අපි කීයෙ ඉදන් ඕවා ලියන්න ඕනෙද? ''

''හරියටම හයට පටන් අරන් රෑ අට වෙනකන් ඉන්න ඕනේ. උඹලට ලොකු කුඩයකුයි පුටු දෙකකුයි දෙනවා. දවල් කෑම ලඟ කඩේකින් කාපං. කෑම වලට සල්ලි දෙන්නේත් නෑ. ''

'' මචං මඩු වලිගයක් හරි දෙකේ දෙකේ රීප්ප කෑල්ලක් හරි තියෙනවද ? වෙලාවේ හැටියට හනස්සක් උනත් අවුලක් නෑ. ''

''නෑ බං.ඇයි ඒ ? ''

'' නෑ මගේ මේ කොන්දේ අමාරුවක් තියෙනවා ඒක අඩුකරගන්න කියලා. වැඩිය ඕන් නෑ මචං දෑත බදලා කොන්දට දෙපාරක් ගැහුවනං සුවර් එකටම හොද වෙනවා. ''

දැනුයි ගොනාට වගේ කරපු ගොංකමේ බරපතලකම දැනුනේ. මොනා කරන්නද කලින්ම ඔක්කොම අහලා හිටියනං ඉවරයි .කොහොමහරි මාවයි දනාවයි වැටුනේ නුවර තියෙන උසස් කියලා කියන පහත් බාලිකාවක් ලඟට (ඔව් ඔව් ඒක තමයි. නුවර ඉන්න පොශ් කෙල්ලෝ යන එක තමයි. ) මමයි දනායි කුඩේ අටවගෙන පුටු දෙකේ වාඩිවෙලා බස් ගනිනවා. හිටපු ප්ලේස් එක පට්ට. නුවර ඉන්න ලස්සනම කෙල්ලො පේලියට ඉස්කෝලෙට යනවා. යන ගමන් අපි දිහා බලලා අහක බලා ගන්නවා. අපි සිම් විකුණන එවුන් කියලා හිතුවද දන්නෙ නෑ.

බස් ටිකත් වැල නොකැඩී යනවා. ඈතින් සෙමියක් ( සෙමි ලක්සරියක්) එනවා. ඒත් එක්කම ලස්සන කෙල්ලෙක් පෙජරෝ එකෙන් බැහැලා ආවා. මං බස් එක දිහා බලාගෙනම,

''මචං සෙමි ලක්සරියක් එනවා !!!! '' කියලා කිව්වා.

'' නෑ බං ඕක සෙමියක් නෙමෙයි . ඉන්ටර්සිටියක් බං '' කියලා අර නංගි බබා දිහා බලාගෙනම අරූ කිව්වේ නැතෑ.

ඒ නංගි හිතලා තියෙන්නේ එයාට කිව්වා කියලා.

කෙල්ල හැරෙන් තැපෑලෙන්ම ගියා තාත්තා ලගට.තාත්තත් නුවර පට්ටම පොරක්. ඇවිල්ලා අපේ එකාගේ ෂර්ට් එකෙ කොලර් එකෙන් ඇල්ලුවේ නැතෑ. යන්තන් අතේ තිබ්බ කොල ටිකයි අයිඩි එකයි පෙන්නලා ෂේප් උනා. නැත්නම් එදා මදි නොකියන්න දෙන්නටම කන්න තිබ්බා.

කොහොමහරි හැන්දෑවේ කියපු විදිහට ගාන ලැබුනා. ඒවුනාට හවස් වෙද්දී පාං කියා ගන්න බෑ.